Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
En zij gaan naast elkaar zitten en kijken naar de kalme golven van de Schelde, terwijl een zoel zomerbriesje hun tegemoet waait door het geopend venster. "Zal ik wat muziek voor u maken?" vraagt het meisje. "Uw stem is voor mij de schoonste muziek." "O," roept Hermoine uit, "ik speel op de mandoline; ik bezit daar eenige vaardigheid in. Buitendien kan ik de cachuca en de bolero dansen.
Als Katelijne bij een of anderen braven gebuur was, die op heur wilde letten, ging Nele verre, verre alleen, zelfs tot Antwerpen, langsheen de Schelde of elders, turend naar de wiegelende schuitjes en naar de stoffige wegen, of ze soms heuren vriend Uilenspiegel niet ontwaarde.
Op de Schelde, de Maas, den Rijn, de Moezel voeren booten en vlotten; aan de oevers der zee fokte men schapen en de wollen stoffen van ons land werden tot in Midden-Europa verzonden. Verscheidene bisschoppen en abten van ons vaderland waren vrienden of beschermlingen van den keizer.
De dokter heeft mij het gaan bevolen. Ik zal dus te voet gaan en onderweg denken, dat ik nog in de badplaats ben." "Er is nog volstrekt geen haast," zeide Anna; "verlang je thee?" Zij schelde. Een dienstmeisje verscheen. "Breng thee en zeg aan Serëscha, dat Alexander Alexandrowitsch hier is. "Hoe is het met je gezondheid?" En zij zette zich naast haar man neder. "Ge ziet er niet goed uit."
Aan de Schelde zag het Noorder-wandelterras steeds zwart van volk dat te kijken stond naar den duitschen transatlantieker "Gneisenau", die in een militair hospitaal was herschapen. Men kon er de herstellende soldaten op ligstoelen uitgestrekt zien met wit- omwonden kwetsuren. Een telefoondraad ging van de boot over het terras om met de stad in verbinding te blijven.
Wie die stammen waren, hoe zij leefden, wat zij tot stand brachten, zal het volgende verhaal u duidelijk maken. Een Frankische Knaap. Edo was vijftien jaar oud en bewoonde omstreeks de vijfde eeuw onzer jaartelling met zijne ouders en zusters, eene hofstede, die aan den oever der Schelde was gelegen.
Men moet met August niet alles opeens begeeren. Een weinig achter de zware meubelgordijn verscholen, kan Eva de persoon zien die de paarden bestuurde, en nu wacht totdat men den knecht die schelde zal hebben opengedaan. 't Is een jonkman met een zeer gunstig voorkomen, levendige oogen, donkerblonde haren en een zeer langen lichtblonden knevel. Hij is eenvoudig maar smaakvol gekleed.
Op hetzelfde oogenblik viel een langwerpig en in blauw papier gewikkeld pakje uit den zak van de overjas. Juffrouw Gillenormand raapte het op en deed het blauw papier er af. Het waren de honderd kaartjes van Marius. Zij gaf er een van aan den heer Gillenormand, die las: "Baron Marius Pontmercy." De grijsaard schelde. Nicolette kwam.
Doch aan de oostzijde der Gevangenpoort mist men vaarten en bruggen en bemerkt men onmiddellijk, op Brabantsch grondgebied te zijn. Hier hebben weinigen iets met de Schelde te maken; hier is men in een landstad, waar de meesten hun bedrijf hebben in handwerken, nering en landbouw. In dit gedeelte is de bevolking voor de meerderheid Katholiek.
Welzeker, Van Hake zal dan maar zoolang in de achterkamer gaan en meteen wat rusten; hij moet den generaal toch zelf even spreken en het antwoord op den brief ontvangen. "A propos: is de juffrouw thuis Hendrik?" "Jawel menheer, de juffrouw is binnen. Juist toen u schelde hield zij op met piano-spelen; dat doet ze maar 't liefst als zij alleen is."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek