Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Eindelijk ging de deur open en vader Durand, die in de heerlijkheden van den eersten slaap verzonken was en zich niet herinnerde, dat Schaunard zijn huurder niet meer was, maakte volstrekt geen tegenwerpingen, toen deze zijn naam door het schuifraampje geroepen had. "Wat is er?" vroeg Rodolphe.
"Zielegrootheid, strenge zeden, bang om een wijnkroegje binnen te gaan, eind-examen gymnasium, de oprechtheid in eigen persoon, speelt op den contrabas, een natuur, die tusschenbeide vijf francs wisselt." "Bravo!" zeide Schaunard. "Wat verwacht hij van ons?" "Zooals ik reeds zeide, kent zijn eerzucht geen grenzen; zijn ideaal is ons te tutoyeeren."
"Wel, op het fooitje, dat mijnheer .... van wegens de goede tijding!" stamelde de concierge. "Eruit! Kerel, blijf je met je pet op je kop in de kamer staan?" "Maar, mijnheer ...." "Vooruit, geen maren, eruit, of neen, wacht even. Wij zullen naar de kamer van dien smeerlap-artist gaan, die verhuist zonder me te betalen." "Wat?" riep de portier uit, "mijnheer Schaunard?"
"Lieve God, ik moet wel," antwoordde Schaunard, "ik heb immers een exploot, waarvan de kosten vijf francs zijn, gekregen." "Maar," vervolgde Marcel, "als je verhuist, dan neem je zeker je meubels mee?" "Ja, dat is mijn bedoeling, ik laat hier geen haar achter, zooals mijnheer Bernard zegt." "Duivels, dat zal me leelijk in verlegenheid brengen, want ik heb je kamers gemeubileerd gehuurd."
De overdreven lichtgeraaktheid van Schaunard bedierf bijna alles. "Neem me niet kwalijk, mijnheer," zeide hij eenigszins heftig, "u hebt niet de eer ons te kennen en de etiquette verzet er zich tegen, dat .... Zoudt u de goedheid willen hebben mij wat tabak te geven .... Verder zal ik mij bij het gevoelen van mijn vrienden aansluiten..."
"O ja, dat is waar ook!" viel Schaunard, die het blijkbaar pleizierig vond zijn vriend te plagen; "hoe staat het met je schoenen?" Marcel ging in een toestand van niet te beschrijven opwinding weg. Na verloop van twee uur kwam hij terug met een boord. "Dat is alles wat ik heb kunnen vinden," zeide hij met een deerniswaardig gezicht.
Onder het eten door las hij een boek, dat open voor hem lag, en waarop hij nu en dan met een potlood, dat hij achter zijn oor had zitten, aanteekeningen maakte. "Nou?" riep plotseling Schaunard uit en sloeg daarbij met zijn mes tegen zijn glas; "waar blijft mijn konijnenragout?"
Ik heb order, dat u geen haar moogt meenemen, voordat u de drie vervallen termijnen betaald hebt. Daartoe zult u waarschijnlijk wel in staat zijn." "Voor den donder," zeide Schaunard, die een pas voorwaarts deed. "Kom dan even bij me in mijn loge, dan zal ik u uw quitantie geven." "Ik zal ze, als ik terugkom, wel meenemen." "Maar waarom niet dadelijk?" drong de concierge aan.
"Allemachtig!" riep Schaunard uit, "mijn gevederde wekker loopt voor; het kan nog onmogelijk vandaag zijn."
"U bent wel wat laat met uw verhuizing," zeide de portier; "het is half twaalf, en de nieuwe huurder, die uw kamer gehuurd heeft, kan ieder oogenblik komen. U moet probeeren wat haast te maken!" "Maar dan moet u mij doorlaten," antwoordde Schaunard; "ik wou juist een verhuiswagen halen." "Dat is prachtig; maar vòòr u verhuist, moet er nog een kleine formaliteit vervuld worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek