Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
"Ik dank u," antwoordde ik, het geschenk afwijzende: "ik heb geen waarborg, dat gij recht hebt, dien ring weg te geven, en bovendien verlang ik geen verplichting aan u te hebben." "De ring behoort mij," zeide Sander, "ik heb dien met het zwaard genomen van een kaper, die in onze jacht was komen stroopen en wien wij zijn buit deden overgeven.
Zij hadden een goed eind weegs in zulke doodsche stilte afgelegd, toen Sander met teruggehoudene stem tot de blinde zeide: "Meken lief, gij lacht zoo vroolijk! Wat denkt gij dan?" De oude vrouw vertraagde haren stap en antwoordde hem: "Sanderken, blijf wat achter met mij. Uwe moeder ziet alles in het zwart.
Hem te ontkomen was moeielijk, want eenmaal aan 't klauteren, kon het beest evengoed als Sander tusschen de bovenste takken komen. Maar Sander behield zijne tegenwoordigheid van geest. Niet voor niets was hij de zoon van den vermaarden Cascabel en gewend zich uit allerlei moeilijkheden te redden. Hij moest zien dat hij weer uit den boom en de beek overkwam. Maar hoe?
Sander zal leerjongen worden in het groote werkhuis en al spoedig een beetje geld winnen.... Zoo zult gij, zonder u ziek te maken en en zonder te moeten bedelen, zegevierend tegen het onrechtvaardig lot kunnen worstelen, totdat ik wederkeer.... Kom, vrouw lief, schrei zoo bitter niet en schep een beetje moed!"
Heeft hij niet, toen de goede Sander het zeegat uit was, mij met een zoet praatje verleid, en mij overreed om mijn braven, besten vader te verlaten? Heeft hij mij niet, arm en naakt, in schande verlaten en gedwongen, daar ik niet te huis durfde keeren, om ... O God!"
In dien tusschentijd voerde Sander eenige luchtsprongen uit tot groote tevredenheid van zijnen vader, en maakte Napoleona een sierlijken danspas, waarbij de honden haar op hunne achterpooten gezelschap hielden. Er was reden om met nieuwen ijver aan het leeren te gaan, want de voorstellingen moesten nu weer beginnen. Op eens kwam Sander op eenen inval.
"Ik ben gevoelig voor uwe belangstelling," zeide ik: "maar ik verzeker u, dat uw vrees zonder grond is:" en ik gaf haar in korte woorden te kennen, wat het geval was. "De Hemel zij gedankt!" hernam zij: "ik herinner mij dien Sander wel, en den noodlottigen naam van Pedro Negro, dien wij hem gaven, en dien hij naderhand, hoor ik, maar al te berucht heeft gemaakt.
Dat is geen reden om het hoofd te verliezen!" Ze komen naar hier, voorzag de Onheilsbode. Nooit, meende Snepvangers waanwijs. De Paus is dood!... Als het maar waar is! En de Generaal der Jezuïeten... En dat beteekent iets als die sterven!... Och!... Brussel is ingenomen en ze vechten te Aerschot... Ge moogt alles zoo zwart niet inzien, Sander!...
Cascabel's terugkeer in Normandië was een heele gebeurtenis. Hij en Cornelia zetten zich als grondbezitters op het platteland neer en kregen mettertijd een aardig fortuin bij elkaar, waar Sander en Napoleona, als zij trouwden, een mooie huwelijksgift uit mee konden krijgen.
Voor het te bedde gaan heeft de beschonken man gezegd, dat hij die fratsen wel kende, en als ze te lui was voor d'r werk, dat ze zich dan, evenals Sander, ook maar door zoo'n sinjeur moest laten oprapen; dat gaf nog betere rekening.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek