Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Men repeteerde voorloopig alleen met het masker, doch ongekostumeerd en zonder decoratief; een der wanden van het vertrek werd verondersteld de rotsige streek, met de zee ter zijde, voor te stellen, waar Prometheus zou worden vastgeklonken.
De grootste moeite hadden de beide mannen, vooral in de bochten, om de kleine boot te vrijwaren voor een botsing tegen de steil afgeschuurde steenwanden van den oever. Ofschoon het werk daardoor veel zwaarder werd, betreurden ze dit verschijnsel niet. Zij wisten, dat ze nu het hoogland naderden. Alleen in het hoogland heeft de rivier hooge, rotsige, steil afgeschuurde oevers.
De Bibliotheek, glimlachte hij; geleerden heeren als gij allen, ten gerieve.... En hier volgen de slaapkamers van mijn meester.... De gasten verontschuldigden zich, uit bescheidenheid. Maar zij wierpen, buiten, een blik op de lange rij cellen, voor de vele vrijgelatenen en slaven; alle die cellen zagen uit op de zee, het rotsige strand tusschen beiden.
Toen zag ik twee priesters: klaarblijkelijk zochten zij mij, want nu zij mij zagen, kwamen zij op mij toe. De maan, heel zuiver, rees aan de kim, over de verre, rotsige vlakte, die van uit de Isis-tuinen was te zien, als een blankende, eindelooze woestijn.... Charmides... zeide mij een der priesters. Wij zoeken u, zeide de andere; om u op bevel van onzen heiligen vader tot Charis te voeren.
Als op rotsige hoogten felle vorst u overvalt, dan schade de scherpe lucht niet aan uw lichaam en verlamme u de leden niet. Dat in nevelige nachten geen christenvrouw als winterwreed spook uw weg versperre, en als gij nadert tot den reus, die met het zwaard gewapend wacht houdt bij de wegen, mogen woorden van wijsheid in uw gedachte zijn. Ga dan heen, eenzame zoon.
De wereld in rust, volkomen, De wolken met 't rotsige land, Zich voelen één met die wereld Als der Schoonheid hoogste gezant, Als een adelaar boven den sperwer, Als een statig sterrenbeeld, Dát is de weelde van 't leven Aan den dichter toebedeeld; Dát is wat hem doet zingen Zijn eigen toomeloos lied, Als een bergbeek die schalt naar den afgrond, Als een ster, die stralend verschiet.
Zijne gedachten gingen terug naar zijne zonnige jeugd in het land zijner vaderen, naar zijn ouderlijk huis, waar hij zoo gelukkig en onbezorgd leefde. Hij herdacht de lange tochten langs de rotsige kust en door de dichte bosschen, welke hij met zijn vader en broeder gewoon was te doen.
Deze was door den vijand teruggedrongen in eene zijner laatste versterkingen, een machtigen burcht aan de rotsige kust van Bretagne. Door het nachtelijk duister beschermd slaagden Tristan en Gouvernail erin, zich toegang tot het slot te verschaffen, na de wachters overtuigd te hebben van hunne vriendschappelijke bedoelingen.
Onze blikken, vermoeid van het staren op de sombere, rotsige kust, slechts hier en daar de armelijke sporen van schralen plantengroei vertoonende, rusten nu met welgevallen op eene bloeiende vlakte, van waar onderscheidene valleien, vol weelderig groen, naar het binnenland uitgaan. De rots Toehiwa verdeelt het strand in twee ongelijke deelen.
Al die bergen om hem heen, opstapelingen gelijk van versteende golven, de zwarte draaikolken langs de rotsige kusten, de eindeloosheid van den blauwen hemel, het schelle glanzen van den dag, de diepte der afgronden verbijsterden hem; en toen zijn oogen weiden gingen over de woestijn, werd hij nog mistroostiger, bij het zien van die woest doorwoelde gronden met hun bouwvallen van amphitheaters en paleizen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek