Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
»Dat geef ik toe, maar toch als men zijne partij gekozen heeft." »En als Frits Rosemeijer nu eens terugkwam?" »Dat zou gansch niet wenschelijk zijn voor hem, noch voor mij...." »Hoe! gij zoudt dit niet wenschen, gij niet?" »Nu niet meer, het zou nu toch te laat zijn," »Te laat! hoe moet ik dit opvatten? Gij zegt immers dat gij hem trouw hebt gehouden."
»Zeer zeker! dien beklagenswaardige herinner ik mij wel, maar toen Frits Rosemeijer te Amsterdam bij een schilder in de leer werd gedaan, vond men goed mij te Brussel school te leggen, en zoo heb ik van de catechisatie-kennissen verder nooit meer gehoord of gezien, maar het komt mij onmogelijk voor dat gij, mijnheer, één zoudt zijn met.... met...."
Frits Rosemeijer, dien men voorheen als den »Adonis van E." zou hebben aangewezen, indien er niet reeds een anderen bijnaam voor hem ware uitgedacht, was nu een man van bij de veertig jaren en zeer veranderd. Ondanks zijne aanhoudend drukke bezigheden van de laatste jaren, was hij in kloekheid en kracht toegenomen, bij het stevig Engelsch régime, dat hij in volle ruimte had kunnen toepassen.
»De aanmerking van master Rosemeijer is eigenlijk eene lofspraak!" viel Wilkinson in. »Ik die in Indië gewoond, in Afrika gereisd heb, kan u verzekeren, dat een schilder op dit punt veel kan wagen zonder te overdrijven, en dat men licht voor eene charge zou kunnen aanzien, wat niets was dan de natuur op de daad betrapt!"
Met vernieuwden moed en als met verhoogde levenskracht keerde hij terug. De edelmoedige vorst had zelf zijne deelneming toegezegd voor eene aanzienlijke som, zoo de overeenkomst met het Engelsche huis werd getroffen en Rosemeijer in Holland zelf genoegzame deelneming vond om de zaak tot stand te brengen.
Daarbij is het eene overeenkomst tusschen Frits Rosemeijer en mij, waarvan ik u later meer hoop te vertellen...." De schilder brak hier het gesprek af, dat niemand zich aanmatigde te storen, en dat ook niemand verwonderde, daar de aanwezigen er kennis van droegen, dat professor Roestink voorheen tot den aankomenden kunstenaar in betrekking had gestaan.
Wilkinson had toegeluisterd in diepe aandacht met sprekende belangstelling. Hij had zijne plaats aan tafel verlaten en stond nu vlak voor den schilder, als om hem de woorden uit den mond op te vangen. Toen deze zweeg, stak hij hem beide handen toe, terwijl hij Frits aanziende, tot dezen sprak: »Heb ik het u niet gezegd, master Rosemeijer! dat hij een Christen was!"
Om deze en andere redenen zal de proefneming geschieden onder een afzonderlijken naam. Ik heb voorgesteld: Verburg en Rosemeijer, wat dunkt u daarvan?" »Ik weer zaken doen! Gij vergeet dat ik niets meer heb dan die rente...."
»Juffrouw Verburg zit onder den kastanjeboom op u te wachten!" zei Frits, zich tot Rosemeijer wendende. »Zij mij wachten! hoe is dat mogelijk, en ik die haar verrassen wilde!" riep deze in verwondering met teleurstelling gemengd. »Verrassingen zijn hachelijk en vallen meestal verkeerd uit, vooral als men twaalf jaren gewacht heeft met terugkomen."
Dientje had eerst gedwongen om mee te gaan, maar daar men haar onder het oog bracht, dat Frits haar niet moest zien schreien, om zelf niet van zijn streek te raken, berustte zij en vergenoegde zich met naar juffrouw Rosemeijer te gaan en deze op hare wijze te troosten. Goed dat die beiden niet tegenwoordig waren bij de afreis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek