Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 oktober 2025
Voor hunne gruw'len stierven onze broeders, Werd onzes vaders diepe smart gehoond, Hem door bedrog die brave hand ontfutseld, Die staâg voor Rome's roem gestreden had, Haar vijanden ten grave had gezonden, En eind'lijk ik, ikzelf, met smaad verbannen, En Rome's poorten weenend uitgedreven, Om hulp bij Rome's vijanden te zoeken, Die hunnen haat verdronken in mijn tranen, Met open armen mij als vriend omhelsden.
De gladiator en de patricische verwijderden zich, haastiger, Fabulla zeker bang voor meerdere ontmoeting.... Maar in Rome's avondstraten, in deze wijk tusschen Palatinusheuvel en Tiber liep niemand. Het was de verlatenheid in de groote stad. Rechts, in de rijzende maan, zuilden de keizerlijke paleizen, vaag blank in den nachtkleurigen hemel, waarin het zilveren spinnerag gespannen scheen.
CHIRON. Wijs mij een schurk, die vrouwenkracht bedreef, En ik ben hier, opdat de wraak hem treff'. TAMORA. Wijs mij een duizendtal, dat u gekrenkt heeft, En ik neem op hen allen felle wraak. TITUS. Zie dan in Rome's booze straten rond, En vindt ge een man daar, die op u gelijkt, Doorsteek hem, lieve Moord; hij is een moord'naar.
Niets kan zijn geloof aan het wankelen brengen, dat hij komen zal. Hoe ... als Koning? Ja, om Rome's macht te fnuiken.
Een zeker trotsch patriciër, #Marcius Coriolanus#, stelde echter voor, het volk eerst dán koren te verstrekken, wanneer het van zijne verkregene rechten afstand wilde doen. Toen de plebejers dit vernamen, werden zij woedend en daagden Coriolanus voor eene volksrechtbank. Deze echter, het ergste vreezende, verliet Rome en begaf zich naar Rome's vijanden de #Volscen#.
Wonderbaar goten zich de kille maanstralen door de ledige boogramen in de hoogte; prachtig lagen de zwarte slagschaduwen gelegerd tusschen de zuilen en in de diepten der beide poortgewelven. Geene windvleug zuchtte er in het ommestaand geboomte. Zóó kalm, zoo klaar en luw was de nacht, dat het scheen of Rome's eigen zomerhemel zich welfde boven dit ontzaggelijke handenwerk van Rome's zonen.
Tien jaren zijn het, sinds hij Rome's zaak Gediend en onzer tegenstanders trots Gestraft heeft met het zwaard, en vijfmaal keerde Hij bloedend weer en droeg zijn dapp're zoons Op baren van het veld; Nu eind'lijk keert, met eerebuit beladen, De wakkere Andronicus weer naar Rome, Titus, befaamd, met wapenroem gekroond.
Kniel neder, vriend, met mij; Lavinia, kniel; En knaap, kniel ook, gij hoop van Rome's Hector; En zweert met mij, zooals met de' armen gade En vader der onteerde kuische vrouw Eens na Lucretia's schennis Brutus zwoer, Dat wij een dood'lijke, overlegde wraak Op deze snoode Gothen nemen zullen, Hun bloed zien, of zelf sterven, laf, onteerd.
Rome's taal en letterkunde werden ook hier te lande vlijtig beoefend. In de bibliotheek der beroemde abdij van Egmond vond men in de 11de en 12de eeuw tal van klassieke dichtwerken: VIRGILIUS' Bucolica en Georgica; OVIDIUS' Tristia; CICERO's De Senectute, De Amicitia, de Orationes; SALLUSTIUS' werken.
Er is een beter dan de besten van Rome. Hercules! riep een. Of Bacchus! schreeuwde een ander. Neen, Jupiter! Jupiter! donderde de menigte. Noem hem dan! riepen allen. Dat wil ik, zeide hij, zoodra er wat stilte gekomen was. Hij, die bij Rome's volmaaktheid de volmaaktheid van het Oosten gevoegd heeft; hij, die aan het zegevierende Westen de Oostersche kunst heeft toegevoegd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek