Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
Eigen schuld, vriend. Dan moet je maar beter uitkijken." "Die was raak, Rolf!" riep Baldric, de brouwer. "Hij blijft stil liggen. Zou hij nu in eens al genoeg hebben?" "Terug, bij St. Joris!" riep de Jonker, en 't was tijd ook, dat zij hunne hoofden in veiligheid brachten, want wel drie of vier pijlen vlogen dicht bij hen in het houtwerk.
Rolf zou dien nacht met Francis blijven waken; ik voerde Rudolf weg; de forsche man wankelde op zijne voeten, ik moest hem steunen. Toen wij mijne kamer bereikt hadden, viel hij als een verslagene op de sofa neer! "'t Is gedaan, ik had niets beters te hopen noch te wachten, niets beters verdiend ook!" en hij schreide als een kind.
De volière, die voorheen aangelegd was op eene grootsche schaal en met haar verguld netwerk het voorkomen had, eenmaal eene menigte van kostbare en zeldzame bewoners te hebben geherbergd en den pluimgraaf handen vol werk gegeven te hebben, was nu, zooals Francis niet naliet mede te deelen, op verlangen van den kapitein in eene simpele kippenren herschapen, terwijl er tegelijk kalkoenen in opgesloten waren, bestemd om voor de tafel te dienen, "eene liefhebberij van Rolf, die er zelf voor zorgt."
In een oogenblik hadden de verdedigers wederkeerig hun pijl op den boog, om het schot te beantwoorden, doch Jonker Jan riep: "Halt, mannen, niet in het wild schieten. We moeten zuinig zijn op onzen voorraad, want het beleg kan lang duren. Laten we alleen schieten als iemand zich bloot geeft." "Zooals die slimmerd daar!" riep Rolf, de smid, terwijl hij aanlegde en aftrok. "Ha, die heeft genoeg.
Zonder dat ik zelve wist hoe het kwam, oefende hij op mij een onbeperkten invloed ten goede. Als bij intuïtie raadde ik, dat mijne wijze van zijn, mijn toon en manieren hem zeer weinig moesten bevallen; ook voelde ik mij de eerste dagen tegenover hem stijf en gedwongen. Ik durfde mij zelve niet zijn en ik verwenschte Rolf meer dan ooit die mijne Chelles te vroeg had verjaagd.
Ik trachtte Francis aan te zien, om den indruk waar te nemen dien deze opmerking bij haar zou teweegbrengen maar zij had zich van mij afgekeerd om wat brood en koud vleesch voor mij klaar te maken en wipte daarop de kamer uit, zonder meer notitie te nemen van 't geen Rolf zeide dan van 't gebrom eener vlieg.
"Thoresby gaat met hem, en Wetheral, dien men om zijne wreedheid Steven Steen-hart noemt; en drie noordsche krijgslieden, die tot den troep van Rolf Middleton behoord hebben; men noemt hen de lansknechten van Spyinglaw."
"Wel oom! dat moet ik zelf aan den kapitein vragen?" hernam ik, mijn best doende om den onaangenamen indruk van die herinnering te verbloemen. "'t Is waar ook, gij hebt het op Francis en den kapitein laten aankomen! Wat is er bepaald, Rolf?" Terwijl hij nog sprak hoorde men een rijtuig over de brug rollen en 't voorplein oprijden.
"'t Is geen lichte corvée, zoo'n ding weer te vinden in het zand," bromde Rolf. "Maar gij weet wel.... ik ben er zoo mede ontriefd, en als gij haar weerbrengt.... doet gij mij pleizier." "Nu! daar ik niet van dienst behoef te zijn bij den generaal, zal ik het probeeren...." "Malicieuse despoot!" kon ik niet nalaten tegen Francis te zeggen, haar met den vinger dreigend.
"Kamers genoeg; maar in den vleugel waar de generaal en Rolf logeeren kan ik u niet huisvesten, dat spreekt vanzelf; en hier in dezen is geen ander vertrek meer gemeubeld dan de logeerkamer van Jonker Leopold alleen." "Maar ik vraag niet naar meubels; ik zou in den stal op het stroo kunnen slapen, als het niet gevaarlijk was tegenover den koetsier."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek