United States or Oman ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij kon hier niet zeggen dat hij in het geheel niet van zijn schoonbroeder en weinig van zijne zuster hield; maar Renée's vlug verstand deed haar het laatste raden. "Hij is ook van ander hout gesneden," dacht zij met zekere vreugde, en gevoelde zich te meer tot hem aangetrokken. "Maar ik zal voortaan dikwijls komen," ging hij voort.
En als hij maar eenmaal Renée's woord had, zou hij Lucie vragen Alberts toestemming te verkrijgen; het was haar toevertrouwd! Wat wist Albert trouwens kwaad van hem.... Hij kon wel gissen, maar niet weten, en op gissingen zou hij geen weigering durven gronden. Niet met zijne vrienden wilde hij gaan rijden, neen, hij moest alleen zijn.
Je waart heel aardig, heel aardig," ging zij voort, hem aanziende en juist den peinzenden blik opvangend, dien hij op Renée's gebogen hoofdje vestigde. "Maar Albert had het land. Heb je gezien hoe Kleevers hem bij een knoop van zijne jas vasthield, om over die vervelende letterkundige beweging te spreken?
Toen klonk Renée's bevende stem: "U wilt mij spreken, juffrouw? Kom even met uwe kindertjes in het spreekkamertje." Want de jonge vrouw had twee kinderen bij zich, een knaapje van twee jaar en een kleintje van weinige weken. Renée's blik bleef op het gezichtje van het jongentje staren; aan wien herinnerde het haar toch met zijne donkere oogen en eigenaardigen wenkbrauwboog?
Jongens waren aan het sleden, en sneeuwballen vlogen van alle zijden door de straat. Maar het was toch geen vroolijk schouwspel, want de lucht hing er zwaar en droevig over, geelachtig grauw, als was zij vol nieuwe sneeuw. Maar in Renée's hart scheen een warme zomerzon.
Hij was eenmaal een flinke, vierkante, vroolijke jongen geweest, juist als zijn broeder, Renée's vader, en evenals deze had hij liever de wereld moeten ingaan, om lucht te geven aan het stormachtige en avontuurlijke in zijn karakter.
"Och, een aardigheidje!" zei ze afwerend, toen Renée haar hartelijk dankzegde, "alleen iederen dag dragen, hoor!" Mevrouw Gerlings toonde in alle opzichten de grootste belangstelling in Renée's uiterlijk.
Het denkbeeld, Hugo en Renée een paartje te zien worden, lachte haar zóó toe, dat zij, wetende hoe gevoelig hij was voor de bekoring eener goedgekleede vrouw, alles deed om Renée's aantrekkelijkheid te verhoogen. En zoo stond zij daar nu, slank en bevallig, half vrouw, half kind.
"Maar ik zou je nog van Huug vertellen," ging mevrouw Gerlings voort, terwijl zij met hare blanke vingers een der strikken op Renée's japonnetje wat opdofte. En zij babbelde maar voort, het verstrooide meisje verhalend hoe Huug vermaard was om zijne vlugheid met den degen, bewonderd werd om zijne behendigheid op de jacht en benijd om zijn geluk bij de vrouwen.
Mevrouw Gerlings maakte zich nooit boos. "Dat geeft rimpels," placht zij te zeggen en dus duwde zij het kwastje weer in de doos. "Wel kind, als je er tegen hebt, zullen we het niet doen," zeide zij lachend, maar in hare neergeslagen oogen flikkerde spot over Renée's "overdreven denkbeelden." "Nu, kijk eens in den spiegel.
Woord Van De Dag