Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Nadat aan Pedro en de overige bedienden orders waren gegeven om al het door de misdadigers bijeengestolene weer aan de rechtmatige eigenaars terug te bezorgen, liet Don Rebiera de paarden zadelen en het heele gezelschap trok onder de hoede der troepen, die intusschen weer verkwikt en uitgerust waren, den weg op naar Palermo.
Een half uur later waren onze beide adelborsten en Mesty reeds aan wal en begaven zich naar het logement, waar zij ook vroeger hun intrek hadden genomen. Hun eerste vraag was naar Don Philip en diens broeder. "Beiden met verlof," antwoordde de herbergier; "ze logeeren bij Don Rebiera." "Dat is ten minste één geluk," dacht Jack. "We moeten zoo spoedig mogelijk er heen."
"O signor!" riep de man klagend uit "ze hebben mijn wagen en wijn afgenomen en zijn er mee de bergen ingetrokken." "Wie?" vroeg Don Rebiera. "De losgelaten galeiboeven.
Fluks sprong Agnes op om haar vader te gaan meedeelen, wie eigenlijk zijn gast was. Ofschoon Don Rebiera zijn verhaal nog niet geëndigd had, bracht toch deze mededeeling van Agnes weer allen bijeen en Jack werd met dankbetuigingen overstelpt. "Hoe kon ik vermoeden," zei de Don, "dat ik u zoo dubbel verplicht zou zijn, meneer. Zeg slechts waarmede ik u beiden van dienst kan wezen.
"Don Silvio met honderd vijftig galeiboeven gisternamiddag op de kust losgelaten!" riep Don Rebiera uit; "gij hebt gelijk, 't is wonder dat ze niet reeds den vorigen nacht hier zijn gekomen. Maar ik verwacht elk oogenblik Pedro terug, die met een lading wijn naar de stad is; hij zal ons wel nadere tijding brengen."
De galeiboeven schenen er vooral op uit, het huis zoo te omsingelen, dat er niemand uit kon ontsnappen, en Don Silvio wees ieder zijn plaats aan. "Ned," zei Jack, "laten we hem toonen dat wij hier zijn. Hij zei immers, dat hij Don Rebiera van onze komst zou verwittigen nu moeten we hem het bewijs leveren, dat hij te laat komt."
Hij willigde dus den wensch van onzen held in, die zich onmiddelijk aan boord van de Latona begaf om de beslissing van kapitein Sawbridge aan Gascoigne en aan den eersten luitenant over te brengen. Vervolgens voer hij naar boord der Rebiera en gelastte Mesty zijn koffertje naar het logement aan den wal te brengen, opdat hij zich voor het diner zou kunnen kleeden.
Misschien zullen we daarna nog een nader beroep doen op uw welwillendheid." "Gij zult u over het hier voorgevallene wel zeer verbazen," zei de edelman; "zoodra gij op uw verhaal zijt gekomen zal ik er u het een en ander van meedeelen, vergun me intusschen mijzelven aan u voor te stellen als Don Rebiera de Silva."
"Heel goed, geloof ik, maar ik heb hem in langen tijd niet gezien." "Hoe wist u dan, dat ik den dienst verlaten had, kapitein Sawbridge?" "Wel, van Gascoigne, die hier aan boord is." "Gascoigne!" riep onze held uit; "maar laat ik hem toch dadelijk de hand gaan drukken! Wees intusschen zoo goed, kapitein Sawbridge, uw dokter aan boord van de Rebiera te zenden, want ik heb een paar gewonden."
Het fregrat braste zijn zeilen naar den wind en stuurde op het smaldeel aan, dat het nu geraden achtte den steven te wenden en recht op de kust aan te houden, gevolgd door het fregat dat uit zijn boegjagers vuur begon te geven. Maar de Rebiera was thans op een half schot afstand van de kust gekomen en trachtte de vluchtende booten te onderscheppen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek