Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Als hij groot is, en hij mij niet meer noodig heeft, dan zal hij daar mijn begrafenismaal mee vieren. Maar, juffrouw Rasmussen, het zal geen echt begrafenismaal zijn, hoor, maar een bruiloftsdisch zooals u er nog nooit één gezien zult hebben!"
De menschen zeggen, dat u van schertsen houdt; maar dit..." "Ik scherts niet, voor den duivel!" De oude Taraldsen richtte zich op; 't heele personeel zat over 't werk gebogen; alleen de oogen van kleine Rasmussen ontmoetten de zijnen. De jongen zag bleek van schrik; hij begon het te begrijpen.
Juffrouw Rasmussen sloeg haar oogen neer voor den onnatuurlijk stralenden blik, dien haar jonge meesteres op haar richtte, terwijl zij in zich zelf dacht: "De hemel beware haar voor krankzinnigheid!" Ondertusschen had Kaja den bouquet van de tafel in haar handen genomen, en geheel vergetend dat er anderen tegenwoordig waren, zeide zij in zich zelf: "Dat heeft hij zelf uitgekozen."
De onderneming was georganiseerd en werd geleid door Mylius Erichsen, die in de jaren van 1902 tot 1904 in gezelschap van graaf Harald Moltke en Knud Rasmussen een mooi stuk ethnologisch en aardrijkskundig werk had volbracht aan Groenlands westkust.
Maar eindelijk gooide hij alle telegrammen op een hoop en sloeg er met zijn groote vuist op. Rasmussen kwam met de zwarte leeren tasch om de orders te ontvangen voor de werkzaamheden aan de banken voor dien dag; maar Marcussen verzocht hem met zijn tasch naar den duivel te loopen.
Makelaars en agenten kwamen binnen en spraken met Marcussen; er werden orders naar de fabriek gezonden en de kassier zat achter zijn hekje, de menschen kwamen en gingen met geld. Maar de kleine Rasmussen kroop ineen in een hoek en staarde onafgebroken naar Marcussen.
Weldra hadden we den leider der expeditie en een der deelnemers, den heer Knut Rasmussen met vier Eskimo's aan boord. Zij werden vriendelijk ontvangen en moesten veel vertellen. Vragen en antwoorden klonken druk door elkaar, en het duurde een poos, tot we van weerszijden kalm genoeg waren voor een rustig gesprek.
"Dat zou ik meenen," zeide ik, "het is haast al te mooi;" maar toen had u hem eens moeten hooren lachen, toen hij zeide: "Ja, ja, u weet niet wat een lief gezichtje zich daar in zal moeten kunnen spiegelen." Kaja stond op. Zij kon het niet langer uithouden, kon juffrouw Rasmussen niet langer aanhooren. Een oogenblik heerschte er volkomen stilte, alleen het tikken van de klokken hoorde men.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek