Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Balao Rao, meenende dat hij zich door eenige uren slaap wilde versterken, bewaarde altijd het stilzwijgen. Doch Dandou-Pant, het hoofd oprichtende, vatte de hand van zijn broeder en zeide met doffe stem: »'k Ben gesignaleerd in het presidentschap van Bombay! De gouverneur van het presidentschap heeft een prijs op mijn hoofd gesteld!
Ik bracht er de herinneringen mee heen van het werk van Louis Rousselet "l'Inde des Rajahs", en mij stond nog voor den geest, welke wonderen hij had gezien te Baroda veertig jaar geleden, toen hij ontvangen was door den Gikwar Khandi Rao.
Als hij in mijn handen valt, zal hij zien of ik de gruwelen van den kolonel Neil, de moorden van Sekander Bagh, de slachtingen van het paleis der Begoem, van Bareilli, van Jansi en van Morar, van het eiland Hydaspes en van Delhi vergeet! Hij zal zien of ik vergeten heb, dat wij elkander's dood gezworen hebben!" »Heeft hij zijn ontslag niet uit den dienst genomen?" vroeg Balao Rao.
Nana Sahib en Balao Rao, hoewel dicht bij elkander, reden stilzwijgend voort, maar dezelfde gedachte hield hen bezig. Van dien tocht aan gene zijde der Vindhyas, brachten zij niet alleen de hoop, maar ook de zekerheid mede, dat ontelbare aanhangers hunne zaak omhelsden. De centrale hoogvlakte van Indië was geheel in hunne handen.
»Dat is zeker," zeide de Hindoe, »dat in 1859 de nabob met zijn broeder Balao Rao en den ex-rajah van Gonda, Debi-Bux-Singh de wijk genomen had in een kamp, aan den voet van een der bergen van Népaul. Toen de Engelsche troepen hen aldaar te dicht op de hielen zaten, besloten ze alle drie de Indisch-Chineesche grens te passeeren.
Het moet volgens ooggetuigen een allermerkwaardigst schouwspel zijn geweest, toen eenige maanden na zijn troonsbestijging Gopal, Sayaji Rao III geworden, als heerscher optrad bij de feesten, ter eere van den prins van Wales gegeven. Men bewonderde algemeen de waardigheid en de kalmte van het kind, dat zoo plotseling tot de hoogste waardigheid was verheven.
Een gebaar van den nabob was voor hem een order. Tien minuten later, had hij Bhopal achter den rug. Op dit oogenblik naderde Balao Rao zijn broeder. »Het is tijd om te vertrekken," zeide hij tot hem. »Ja," antwoordde Nana Sahib, »en vóór den morgen moeten we den pâl van Tandît bereikt hebben." »Op marsch dan."
Maar het was Balao Rao niet voldoende te weten wat de pâl van Tandît heden was, hij wilde ook weten wat hij geweest was en terwijl de nabob het inwendige van het fort bezocht, ging hij voort met den Gound te ondervragen. »Nog eenige vragen," zeide hij tot hem. »Hoe lang is die pâl verlaten?" »Sedert langer dan een jaar," antwoordde de Gound. »Wie bewoonde hem?"
Ze worden daar goed verzorgd en staan gereed om te vertrekken." »Laten we dan vertrekken," antwoordde de Nana. »We moeten voor het aanbreken van den dag te Adjuntah zijn." »En waarheen dan verder?" vroeg Balao Rao. »Heeft deze overhaaste vlucht je plannen niet tegengewerkt?"
Het bezoek van den Rao droeg al spoedig vruchten. Reeds den volgenden morgen stond een door hem gezonden olifant voor onze deur gereed, vergezeld van een djemadar met vier sowars.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek