Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Een maand na zijn aankomst in den pâl van Tandît meende Nana Sahib veilig te kunnen handelen, daar toch het feit zijner wederverschijning in de provincie als valsch was erkend geworden. Partijgangers hielden hem op de hoogte van alles wat de gouverneur van het presidentschap van Bombay gedaan had om hem te vangen.
Een gebaar van den nabob was voor hem een order. Tien minuten later, had hij Bhopal achter den rug. Op dit oogenblik naderde Balao Rao zijn broeder. »Het is tijd om te vertrekken," zeide hij tot hem. »Ja," antwoordde Nana Sahib, »en vóór den morgen moeten we den pâl van Tandît bereikt hebben." »Op marsch dan."
»'k Weet het niet," antwoordde de Gound. »'t Is al langer dan zes maanden geleden, dat men haar in de vallei gezien heeft. Mogelijk is ze dus dood. Maar, al kwam ze terug en bezocht ze ook den pâl van Tandît, dan was er toch niets van haar te vreezen. 't Is slechts een levend standbeeld. Ze zou u niet zien, u niet hooren, ze zou niet weten wie ge zijt.
Balao Rao meende over dit onderwerp niet met Nana Sahib te moeten spreken en zelf hechtte hij er al spoedig niet het minste gewicht meer aan. Een maand na hun komst in den pâl van Tandît, was van den terugkeer der Dwalende Vlam in de vallei van Nerbudda nog niets gebleken. Gedurende een geheele maand, van den 12n Maart tot den 12n April, bleef Nana Sahib in den pâl verborgen.
Balao Rao had den Hindoe met de grootste aandacht aangehoord. Hij was het nog niet met zich zelven eens, of er niet eenig gevaar in gelegen was, dat de Dwalende Vlam den pâl van Tandît kende, er reeds een schuilplaats gezocht had en haar instinct er haar kon terugvoeren. Hij kwam dus op dit punt terug en vroeg den Gound of hij of de zijnen wisten waar de krankzinnige zich op dit oogenblik bevond.
Het was de Dwalende Vlam, in een lang bruin kleed gewikkeld, dat met een gordel om haar middel bevestigd was. Den vorigen avond was deze krankzinnige de onbewuste gids geweest van den Engelschen officier en zijne manschappen. Sedert den vorigen dag in de vallei teruggekomen, was zij werktuiglijk naar den pâl van Tandît gegaan, waarheen een soort van instinct haar terugvoerde.
Ten acht ure galoppeerden zij op den weg van Bhopal naar de Vindhyas. Dat de nabob vóór den dageraad in den pâl van Tandît terug wilde zijn, was slechts een maatregel van voorzichtigheid. Natuurlijk was het beter, dat zijn terugkeer in de vallei onopgemerkt voorbijging. De kleine troep ging dus zoo snel als de paarden slechts loopen konden, vooruit.
Maar onder de ongelukkigen, gewoon aan den zwaarsten arbeid, die de rajah doet onthoofden, zoodra de opbrengst van de mijn aan het dalen is, moest Nana Sahib duizenden aanhangers vinden, die gereed waren zich voor de onafhankelijkheid van hun land te laten dooden, en hij vond ze. Van dit punt af, keerden de beide broeders naar de Nerbudda terug, teneinde de pâl van Tandît wederom te bereiken.
Deze zwervers zoeken andere schuilplaatsen op, die zij opnieuw gaan verlaten, als zij te dicht op de hielen gezeten worden en op die met asch bedekte terreinen, vinden de agenten van het openbare gezag slechts bouwvallen. In een dezer pâls nu, de pâl van Tandît, waren Nana Sahib en de zijnen een schuilplaats komen zoeken.
Zulk eene te vinden nu, kon in de bergpassen van Sautpourra niet moeielijk zijn. En inderdaad werd al spoedig zulk een schuilplaats door een der Hindoes van den troep, een Gound, die de vallei tot in haar meest afgelegen schuilhoeken kende, gevonden. Aan den rechteroever van een kleinen bijstroom der Nerbudda bevond zich een verlaten pâl, de pâl van Tandît genaamd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek