Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
De cellen, voor het werksterbroed bestemd, zijn aan den wand 1/2 c.m. wijd; de darrencellen zijn grooter, met een diameter van 3/4 c.m. en zij zijn ook dieper. De koningin vergist zich heel zelden, al gaat ze van de eene soort raat op de andere. Uit het ei in de werkstercel komt een vrouwelijke bij, uit dat in de grootere een mannelijke, een dar.
Iedere afdeeling in de raat heeft zijn deelen gemeenschappelijk met niet minder dan negen andere afdeelingen. En te praten van wederzijdschen druk wanneer er geen zelfstandig bestaan is, noem ik het zeestrand ploegen.
Ik kan je dat niet uitleggen. Aan een woordje hier, aan een woordje daar. Hij zweeg, verblind door den glans eener rozige verwachting. Het was hem, als droomde hij. Kind! hoorde hij mevrouw Van Raat zeggen, en hij voelde haar oude vingers zijn handen omvatten. Kind! Ik verzeker het je: ze houdt van je. Ik kan daar niet meer aan twijfelen.
Paul had Ben aan het ravotten gebracht, geërgerd over de zoetheid van het kind, dat stil op een bankje aan de voeten zijner grootmama was gaan zitten. Zeg Eline, ik moet je toch eens vragen....! begon mevrouw Van Raat fluisterend. Is het zoo? Eline voelde een lichten blos haar wangen kleuren, maar zij deed, of zij de vraag niet begreep. Wat mevrouwtje? Hoe meent u?
Maar hoe innemend die bloeiende schoonheid ook was, mevrouw Van Raat voelde toch wrok.... wrok terwille van haar Paul. Frédérique was zoo mooi, zoo gezond en hij leed, leed in stilte.... Zij had niet gedacht, dat ze zoo diplomatisch kon zijn, de oude vrouw.
Men zegt ons dan, dat het begin van de cellen altijd cirkelvormig is; maar dat zij naderhand geheel mechanisch tot den zeshoekigen vorm overgaan, tengevolge van de wetten van wederzijdschen druk. En als bewijs hiervan wordt er op gewezen, dat de buitenste cellen van een raat, die niet aan de wetten onderworpen zijn, gewoonlijk min of meer ronden vorm hebben.
Zij beschouwde toch meneer Van Raat als den kapitein. Etienne werd, trots tal van wederstrevingen, die de boot bijna deden omkantelen, van zijn post ontzet en Cateautje zette zich triumfeerend naast Paul, vol ijver om met hem gelijk in de maat te blijven met het rijzen en het dalen van haar roeispaan, die zij krampachtig, zonder vrees voor blaren, in beide handen hield omvat.
Mevrouw, daar is mijnheer Van Raat, die vraagt, of hij u even spreken mag. Meneer Paul! vroeg Frédérique snel. Vraag excuus, freule, meneer Van Raat van het Nassauplein. Laat meneer binnenkomen! sprak mevrouw. Zij ook was geschrikt, de steeds kalme grijze vrouw. Zij, evenals haar dochters, had bespeurd, hoe Otto in den laatsten tijd somber en teruggetrokken was, hoe Eline hun huis was ontweken.
Vincent had dit opgemerkt, maar toch, het kon niet anders, en hij bereidde zijn vraag voor met een inleiding, geuit op schijnbaar luchtigen toon. Ik denk, dat ik je nog deze week een deel van mijn schuld zal kunnen afdoen, Van Raat. Ik wacht geld.
Daar was het loopje, zij vreesde, zij vreesde.... Paul zou blijven steken, zij relentiseerde.... neen, Paul bleef met haar samen en zij genoot in de samenstemming van maat, terwijl hunne stemmen wegstierven: "Dans un dernier soupir...." Beeldig, beeldig, Eline! riep mevrouw Van Raat, die stil was blijven luisteren. Je bent goed bij stem, Paul, sprak Betsy, om iets te zeggen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek