Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
"Ha, bonsoir mon cher docteur," zei mevrouw Van Tal: "U ziet ons wel gedérangeerd. Verbeeld u, wij zijn te voet naar huis gekomen. De voorstelling met Prevost is niet doorgegaan, en voor de rest dank ik er hartelijk voor. Hoe is het met mijne dochter?" "Zoo zoo!" zeide Smits, met een uitdrukking die niet al te bemoedigend was. "Dus nog al goed," hernam mevrouw Van Tal: "Och ja dat dacht ik wel.
"Dan zou je een lafaard zijn!" viel Prevost hem driftig, maar steeds met een zeer zachte stem in de rede. "Bedaar, bedaar!" hervatte Duval, die trouwens alle hoop verloor: "maar bedenk toch uw verbintenis: vijftienhonderd francs de drie voorstellingen. U geeft dezen avond alleen de Vetris om het publiek te voldoen, en dan bent u vrij. Ons gezelschap zal dan verder spelen.
En nu, goede reis mijnheer en mevrouw Van Guntheim; blijft niet al te lang uit, want papa Prevost, die nooit meer ten tooneele zal verschijnen, weet met zijn leegen tijd geen raad.
Wat zij gevoeld had weten wij niet, maar indien het sterker afsteken van het kunstmatige kleurtje, bleek worden was geweest, dan zouden wij er uit afleiden, dat zij althans iets gevoeld had, en de woorden "Le bon coeur!" tot Van Guntheim, nadat Prevost had uitgesproken, bewezen ten minste dat zij zich niet tegen het algemeene oordeel wilde kanten.
En waarlijk, de schoone dame, die zoozeer de oogen der heeren badgasten tot zich trok, was niemand anders dan de schoone dochter van den Franschen komiek, de talentvolle en beminnelijke Léonore Prevost; en de jonge Hollandsche officier aan hare zijde, die zoowel om zijn mannelijk ferm voorkomen, als om het vreemde van zijn fraaie uniform, de aandacht tot zich trok, was onze vriend Van Guntheim in eigen persoon.
De komiek, die, gedurende den korten rit van zijn hotel tot aan den schouwburg, geen woord met den directeur had gewisseld, was aldaar aangekomen, vlug uit het rijtuig gesprongen, en had zich zonder eenige woordenwisseling naar de voor hem bestemde kleedkamer begeven. "Nous y sommes!" juichte de directeur: "Allons messieurs! Prevost kleedt zich. Is juffrouw Hortense gereed?
"Jammer, jammer," sprak zij zuchtende: "dat zulk volkje zoo commun is. Hoe is het mogelijk dat het zich somwijlen nog zoo in de hoogte kan voordoen; daar heb je zijn dochter, mademoiselle Léonore Prevost, die de premières speelt; op het tooneel, al fashion wat er aan is.
Spoedig Joseph. breng mij naar zijn hotel. Gilbert, laat Hortense de rol van mademoiselle Prevost nog eens nazien; geef den souffleur de dringendste bevelen om op die rol te letten, en ik zal zien den vader te bewegen om ons publiek niet te dupeeren. Allons Joseph, spoedig! O ja Gilbert, zorg dat het orkest zich gedurig doet hooren.
Een nieuw stuk werd aangekondigd; mijn vader was de schrijver; het stuk schetste den losbol in zijn handelingen, die hem belachelijk maakten, vernederden, en zoodoende op den goeden weg terugbrengen. De jonge Prevost verscheen in het karakter van François Lebrun ten tooneele. Het eerste debuut was schitterend, en mijn vader werd en bleef de lieveling van het kunstminnend publiek."
"Maar toch geloof ik niet," hernam de jonker lachende: "dat het mama Van Tal zoo gemakkelijk zal vallen om de dames...." maar eensklaps zweeg de jonker mevrouw Van Tal was hen genaderd. "Ei zoo," sprak de dame: "le discours agréable?" "O pardon mevrouw, we spraken over Prevost; hij is....?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek