Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Het gemompel, dat Van Guntheim aangaande de komst van Prevost had vernomen, was, zooals wij reeds vernamen, geen ijdel gerucht geweest.
"Een onzer beste actrices zal zoo goed mogelijk in de plaats van uw talentvolle dochter meewerken," viel Duval in. "Ben je vader mijnheer Duval?" vraagde Prevost veelbeteekenend. "Ja," antwoordde de directeur. "En zoudt u....?" hernam Prevost. "Ik.... ik zou...." aarzelde Duval: "Ik zou een zoo uitgelezen publiek niet durven teleurstellen."
Zie, mijn beste vader is daar met eenige heeren in gesprek, och zeg hem, als je 't goedvindt, dat wij naar de eikenlaan gaan, omdat het daar wat rustiger is." Weldra was Van Guntheim, na Prevost van het voornemen te hebben kennis gegeven, bij zijne Léonore terug, en wandelde nu aan hare zijde, meer en meer het gewoel ontwijkende, met de dierbaarste vooruitzichten voort.
De schel klonk, onder een daverend bravo! ging de gordijn andermaal naar boven, en op het oogenblik dat de acteur die het stuk zou openen, wilde optreden, voelde zich deze door een krachtigen arm teruggehouden, en zagen de toeschouwers, in stede van den zotten Dio de la danse, den, in gewoon kostuum gekleeden Prevost haastig opkomen, waarna hij, ofschoon door het aanhoudend bravo-geroep, eerst verhinderd te spreken, al spoedig vóór op het tooneel tredende, de gewenschte stilte verkreeg, en met een bedaarde maar, gevoelvolle stem het volgende in zijne moedertaal sprak: "Mijne heeren en dames!
Zie, die ze wierpen zitten daar dáár, met gloeiende aangezichten. O! wat willen zij? Bescherm mij vader, bescherm mij zooals altijd!" Op deze woorden van de schoone kranke volgde een pijnlijk gekreun; en Van Guntheim, wiens hart hoorbaar klopte, vernam nu de woorden van Prevost: "Mijn kind! mijn dierbaar kind!"
De directie van dit gezelschap bevindt zich in de treurige noodzakelijkheid om u te berichten, dat door een plotselinge ernstige ongesteldheid van mejuffrouw Prevost, het aangekondigde stuk geen voortgang kan hebben. Zij kan alleen...."
"Van den man dien gij thans uw schoonvader noemt...." "Nog niet," zeide Prevost glimlachende. "Helaas!" riep van Guntheim, en las voort: "mocht ik leeren wat ouderliefde beteekent.
De diepe stilte, welke gedurende deze aanspraak onder de toehoorders had geheerscht, werd, toen Prevost ophield met spreken, door een onbeschrijfelijk applaudissement met geschreeuw van "Bravo!" en "Vivent Prevost et sa fille!" vervangen.
Dieu merci!" en, aan de kleedkamer van Prevost tikkende, riep hij: "Is u gereed?" Een: "Oui" liet zich hooren.
Maar jawel! het spreken van den directeur kunnen wij niet verder vernemen, want het geroep uit het parterre, van "La pièce" en "Prevost sans sa fille!" klinkt zoo geweldig, dat zelfs die goede man het geraden vindt, om buigende te vertrekken, de gordijn te doen vallen, terwijl hij buiten zich zelven, achter de schermen teruggekomen, uitroept: "Hemel! welk een positie! Ik moet er heen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek