Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Bernard had al dien tijd bedaard zitten rooken, soms een beetje pratend met Sam, die ook kalm was nu. Hij was naar-nuchter geworden, wat wee alleen van al 't miserabele om hem heen. Hij voelde wel iets van medelijden met die 'r vleesch-uitstallende jonge vrouwen op 't tooneel, met den kelner en den pianist. Maar 't was ook maar een klein beetje en zonder sentimentaliteit.
Ondertusschen speelt een pianist allerlei deuntjes, of een zanger in een rood jasje laat zijn "canzone" hooren. Een buffet ontbreekt er evenmin. In 't algemeen geeft zoo'n warm zeebad geen verkoeling. Het water is bovendien vol met kleine kwalletjes, die u op de geniepigste manier de huid branden. Langs de kaden van de Villa Nazionale baden de straatjongens den geheelen dag.
»Dus, morgen!" Onze vrienden babbelden werkelijk even gezellig alsof zij »te huis" waren! Alleen deed eene lichte deining hun eene op- en neergaande beweging ondergaan, die min of meer komisch was. Zij bewogen zich naar boven, evenals de toetsen van een klavier door de hand van een pianist aangeroerd. »De bries neemt toe," merkte Kin-Fo op. »Dan moeten wij zeilen," antwoordden Craig-Fry.
Overal in iederen hoek, in de serre, waaruit de pianist verdwenen was, vormden zich verpoozende, schertsende groepjes, waarin de waaiers der meisjes, als een gefladder van vlinders, op en neêr wuifden.
Er zat maar één vent, een habitué, fluisterend met den pianist. Op 't kleine, bontbelapte tooneeltje, in een halve cirkel, zes meiden, erg gedecolteerd, beschilderd en bepoederd. Ze zaten te geeuwen en te kwebbelen. Loom-nonchalant lieten ze de dikke tricot-beenen hangen tegen 't planken-vloertje. Maar 't binnenkomen van de heeren bracht er wat leven in.
Een van die gedichten is "Middag aan den heuvelrand", later opgenomen in "Natuur en Leven". Van Deyssel heeft daar later over geschreven. Ik was toen 23 jaar. Wat voor den pianist de vingeroefeningen zijn, dat was voor mij het schrijven van mijn vroegste gedichten. Zoo goed als ieder ander kunstenaar heeft de dichter grondig zijn métier te leeren.
En na de danse du ventre klommen André en de schilder op 't tooneel, en André beval den pianist een polka te spelen, en toen begonnen ze, ieder met een meid, terwijl de andere vier met elkaar dansten, te polkeeren dat 't houten vloertje kraakte en de vette, puisterige kastelein naar voren kwam om te zeggen dat 't uit moest zijn.
Die pianist nu was, zooals men zich herinneren zal, onze vriend Schaunard. De Engelschman wijdde hem dadelijk in alle hem door den papegaai van zijn buurvrouw aangedane martelingen in en stelde hem ook in kennis met alles wat hij reeds geprobeerd had om de actrice tot overgave te dwingen.
't Blazen flatteert 'm. Nummer vier is natuurlijk de pianist. Met z'n rug zit-ie naar 't publiek, maar z'n lange nek permitteert 'm te spelen en de zaal te zien. Z'n haar is kort geschoren. Z'n gezicht is gemeen-rood, gemeen-verlept, z'n oogen staan bloederig, branderig-groot van drank. De dikkert, de violist, is de baas. Die tikt met z'n strijkstok 't begin aan en zet de melodie snerpend in.
De geschiedenis van Schaunards tweehonderd francs was de volgende: Een dag of veertien geleden was hij binnengeloopen bij een muziekuitgever, die hem beloofd had hem bij zijn klanten muzieklessen of een plaats als pianist te bezorgen. "Bliksems," zeide de uitgever, toen hij hem binnen zag komen, "u komt als geroepen. Er is mij juist vandaag om een pianist gevraagd. Het is een Engelschman.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek