Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 2 oktober 2025


George keek over de rotsen heen en zag hen beproeven om den loggen Tom op een paard te tillen. Na een paar vruchtelooze pogingen zwaaide hij duizelend om en viel met een slag op den grond. "O, ik hoop maar dat hij niet dood is," zeide Eliza, die nu met al de anderen stond toe te zien. "Waarom?" zeide Phineas. "Het zou niet meer dan zijn loon zijn."

Tegen drie uren ving George's gehoor het gekletter op van snelle hoefslagen die achter hen aankwamen, en stiet hij Phineas aan den elleboog. Phineas hield stil en luisterde. "Dat moet Michael zijn," zeide hij, "ik meen het geluid van zijnen galop te kennen." Hij stond op en keek oplettend den weg langs. Nu kon men op den top van een heuvel een man te paard onderscheiden, die haastig aankwam.

Men nam de banken uit den wagen, legde de buffelhuiden, in vieren gevouwen, geheel langs eene zijde, en daarop tilden vier mannen met groote moeite den loggen Tom er in. Eer men hem neerlegde was hij geheel flauw. De oude negerin ging, in haren overvloed van medelijden, op den grond zitten, en nam zijn hoofd in haren schoot. "Wat denkt gij van hem?" zeide George, die naast Phineas voorop zat.

"Vriend Phineas zal altijd zijne eigene manieren hebben," zeide Rachel glimlachende; "maar wij allen denken toch dat zijn hart op de rechte plaats zit." "Welnu," zeide George; "is het niet best dat wij onze vlucht verhaasten?" "Ik ben te vier uren opgestaan en heb allen spoed gemaakt, twee of drie uren voor hen, als zij vertrekken op den tijd dien zij afspraken.

"Als gij vechten moet, wacht dan tot gij een eind verder zijt." Beiden sprongen weder in den wagen, en Phineas bracht de paarden door zweepslagen in een ren, terwijl de ruiter naast hen bleef. Hotsend en stootend vloog de wagen bijna over den bevroren grond; maar al duidelijker en duidelijker werd het geluid der achteraankomende ruiters.

"En nu moet gij u hier vandaag schuilhouden, en van avond tegen tien uur zal Phineas Fletcher u verder brengen naar de naaste rustplaats u en de overigen van uw gezelschap. De vervolgers zijn dicht achter u; wij moeten niet dralen." "Als dat zoo is, waarom dan tot van avond wachten?" "Over dag zijt gij hier veilig, want iedereen in het dorp is een vriend en allen zijn wakende.

"Maar als gij niet raakt?" "Ik zal raken," antwoordde George koelbloedig. "Goed zoo! Dat is een jongen die hart heeft," prevelde Phineas binnensmonds. De troep beneden bleef, toen Marks gevuurd had, voor eene poos eenigszins besluiteloos staan. "Ik ben er voor om recht op hen af te gaan," zeide Tom. "Ik ben nooit bang voor negers geweest, en dat wil ik nu ook niet worden.

De soldaten van het kruis, die den blik der vrouwen, gelijk het oog der basilisken moesten vermijden, leven in openlijke zonde, niet alleen met de vrouwen van hun eigen stam, maar met de dochters der vervloekte Heidenen, en nog erger vervloekte Joden. Beaumanoir, gij slaapt; op! en wreek ons! Verdelg de zondaars, mannen en vrouwen! Grijp het zwaard van Phineas!

Een aantal losse steenen lag daar, zoodanig opgestapeld, dat zij eene soort van borstwering vormden, zoodat men, daarachter zijnde, niet van beneden kon gezien worden. "Zoo, daar zijn wij allen," zeide Phineas, over de borstwering kijkende naar de vervolgers, die gedeeltelijk de rots opklauterden, gedeeltelijk beneden bleven staan. "Laten zij ons maar krijgen als zij kunnen.

"Ik gun u het vechten wel alleen, George," zeide Phineas, eenige bessenbladeren kauwende, onder het spreken, "maar ik zal toch wel de aardigheid mogen hebben van toe te kijken, zou ik denken. Maar zie, die kerels staan daar beneden te overleggen, en kijken naar omhoog, gelijk kippen als zij naar hare slaapplaats opvliegen.

Woord Van De Dag

sanktie

Anderen Op Zoek