Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Katina snelde onmiddellijk heen om den koetsier te waarschuwen van de troïka, waarin Paul, Felix en Rob de tocht hierheen hadden gemaakt. De vier mannen traden naar buiten en vonden den soldaat Nikita daar nog staan met de twee paarden, alsof hij geen duim van de plaats geweken was. De nacht was gevallen en de sterren flonkerden.
Nikita en de ordonnans-officier zetten hun paarden om, en een seconde daarna sloegen de hoeven der rennende dieren de vonken uit het asfalt. Verbaasd keek de volksmenigte hen na. Zabern verbeet zijn woede. Het kostte hem moeite niet onmiddellijk naar de grens te rijden en het commando op zich te nemen.
Onder de voorsten behoorden Zabern en Nikita. Op vrij grooten afstand voor zich kreeg Felix de beide schurken in het oog; ze liepen achter elkaar, en telkens zag Felix ze als kangaroes in de hoogte springen een omstandigheid waarvan hij spoedig de oorzaak begreep.
Daar trad Nikita hem met uitgespreide armen in den weg, om hem den doortocht te versperren. Maar Ravenski, slechts op lijfsbehoud bedacht, greep met beide handen den zwaren eikenhouten leunstoel, om er Nikita het hoofd mee in te slaan. Hij hief den stoel op maar Zabern was achter hem.
De eenige man in Czernovië, dien Ravenski op dit oogenblik het minst verlangde te zien, was Zabern en toch was het Zabern die gesproken had! Hevig verschrikt opende Ravenski de oogen, en zag den Maarschalk met over elkaar geslagen armen aan de andere zijde van de tafel staan. Achter hem stond zijn ordonnans, Nikita. Een vrouw, Katina, was bezig de deur van het vertrek zorgvuldig te sluiten.
"Geloof mij nu en steeds de trouwe vriend uit uw jeugd Ladislas Zabern." Snel sloot Zabern dit schrijven in een envelop, belde, en zei tot den binnentredenden ordonnans: "Te paard, Nikita, en in galop naar de herberg van Ludovski. Breng hem dezen brief." Het wetsontwerp-Lipski. Prinses Elizabeth teekent een contract. De schatten van het St. Nicolaas-Klooster.
Wel zeker, met veel genoegen! zeide ik, hoewel het mij integendeel uiterst onaangenaam en krenkend was, vooral omdat ik daags te voren bij het kaarten verloren had en zelf niet meer dan vijf roebel en eenige kopeken bij Nikita had staan. Dadelijk, zei ik, en stond op, ik ga even naar mijn tent om ze te halen. Neen, later, ne vous dérangez pas. Derangeer u niet.
Nadat Nikita dat alles klaargezet had, bleef hij nog een poos bij ons staan en zag hoe Guskoff en ik den drank aanspraken, wat hem blijkbaar zeer onaangenaam stemde.
"Wie zal trachten den Maarschalk te weerstaan?" zei Nikita, bijgeloovig en onderworpen als hij was. "Dat zal ìk!" zei een stem. Bij deze woorden zag het drietal elkaar verbaasd aan, want de stem kwam uit het bidvertrek en kon van niemand anders zijn dan van Ravenski. Van de oogenblikkelijke verrassing bekomen, wierp Zabern, een list vreezend, de deur wijd open.
Heeft de kapitein al gegeten? Ze slapen al lang, antwoordde Nikita norsch. Toen ik hem beval wat eten en wat drank hierheen te brengen, bromde hij in zijn baard en ging met sleepende treden naar de hut.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek