Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
"Och Cae, och Cae!" zeide zij maar steeds, met beide armen den hond omklemmend, die zich bij haar hoofd liefkoozend had neergevlijd. "Och Cae, och Cae!"
Het gesprek wordt levendig en algemeen; op den grond neergehurkt of op eene ruime estrade van bamboe neergevlijd, nemen meesters en slaven daaraan gelijkelijk deel. Trouwens tusschen hen heerscht eene groote mate van gemeenzaamheid.
Zoo 'k droom, 'k geef al mijn have, om weer te ontwaken! Zoo 'k waak, bestraal' terstond me een booze ster En vell' mij om den eeuw'gen slaap te sluimren! Spreek, lieve nicht, wat ruwe wreede hand Verminkte uw lijf en hieuw dat zoet sieraad U af, de beide takken, in wier schaduw Zich vorsten gaarne hadden neergevlijd, Die toch het hooge heil niet mochten smaken Van uwe liefde?
De Pelgrim bleef tot op een halve kabellengte van het wrak af, zoodat de boot het schip weldra bereikt had. Dadelijk werd er een gording van de groote ra afgehaakt waaraan de negers een voor een opgeheschen en op het dek van den Pelgrim neergevlijd werden. De hond had hen vergezeld. "Die ongelukkigen!" riep Mevr. Weldon uit, bij het zien van die arme menschen. "Ze leven, mevrouw Weldon!
Ida had ook een eigen kastje, waar ze haar linnengoed en allerlei snuisterijen in bergen mocht. Heerlijk, zoo'n eigen kastje! Alle planken belegd met mooi wit papier met keurige randen er aan. Op de onderste het linnengoed in nette, gelijke stapeltjes neergevlijd; de kousen in leuke, stijve rolletjes parmantig naast elkaar. Alles in de plooi, alles glad en zonder kreuk. En dan de bovenste planken!
Nooit had ik zoo iets aardigs en nets gezien. Alles was van eikenhout en vernist en op den grond lag een verlakt zeildoek met witte en zwarte ruiten. Maar niet mijn oogen alleen genoten hier. Toen ik mij had uitgekleed en op het bed neergevlijd, ondervond ik een gevoel, dat geheel nieuw voor mij was. Voor de eerste maal streelden de lakens mijn huid in plaats van ze open te rijten.
Zij waren ook geïnviteerd; Vincent had aangenomen, St. Clare niet. Hij vroeg Eline te spreken, maar Eline was juist aan haar toilet begonnen, evenals Elize en oom. Toch drong St. Clare aan en Eline liet hem door de kamenier verzoeken even te wachten. In de groote zaal was niemand. Vincent, gerokt, had zich op een divan neêrgevlijd en nam l'Indépendance op. St.
Nenehofra, de schoone, werd na tweeënzeventig dagen naar de crypt gedragen, een jaar te voren voor haar uitgekozen, en daar bij hare koninklijke voorgangsters neergelegd. Maar er werd geen plechtige ommegang ter harer eere gehouden op het heilige meer. Toen Iras zweeg zeide Ben-Hur, die zich aan hare voeten had neergevlijd: Menopha had ongelijk. Hoezoo? Liefde leeft door lief te hebben.
Zeer onvoorzichtig waagden wij ons zoo ver mogelijk, vonden eene rustplaats en haalden, aldaar neergevlijd, op van de op deze omgeving toepasselijke vertellingen van Acis en Galathea en van Diana en hare nimfen.
Zij had dan ook niet veel tijd tot nadenken meer, want reeds toen zij haar hoofd aan de borst van haar beschermster neergevlijd had, was de »binnenleider" in de kamer gekomen, met de aankondiging: »Binnen weinige minuten zal hare doorluchtige Majesteit de opgeroepenen verwachten!" Spoedig daarop verscheen een kamerdienaar, en wenkte met een pluim van struisvederen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek