Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 november 2025
Door de tullen gordijnen zie ik het donker buiten, buiten, waar de dingen in nacht staan te droomen. Wie dáár mogelijk nu gluurt, ziet mijn kamer, de boeken, de lampen, de prenten, ziet ook mijn levenlooze silhouet en mijn gebukt stilzitten. Wat Bartje overkwam, den dag vóór ze stierf. Den dag vóór ze stierf, had ze het eenig en zonderlingst lotgeval in haar leven.
JULIA. Waard, gaat gij mede? WAARD. 'k Was op mijn woord, daar vast in slaap geraakt. JULIA. Waar woont die heer, die Proteus? zeg mij dit. WAARD. Wel, in mijn huis. Ik geloof waarachtig, dat het bijna dag is. JULIA. Dat niet; maar toch, het was de langste nacht, Die ik doorwaakte, en zeker ook de bangste. Aldaar. Eglamour komt op.
Of ze had den nacht doorgebracht in 't donker, zittend op haar rystblok, en tellende met begeerigen vinger dat er wel waarlyk daarin zes-en-dertig diepe strepen stonden gekorven naast elkander.
Toen de donna hem bespeurd had, zwak en angstig van de hevige kwelling, kwam zij op den rand van den ingang boven, ging zitten en begon schreiend te zeggen: Rinieri, gij hebt U wel verschrikkelijk gewroken, want indien ik U op mijn binnenplaats bij nacht deed bevriezen, hebt gij mij vandaag op dezen toren doen roosteren, zelfs verbranden en doen sterven van honger en dorst.
Wij richten onzen koers naar die vreemdsoortige vuurbaak, die waarschijnlijk door de onvoorzichtigheid van een of anderen Kanak is ontvlamd; en den geheelen nacht varen wij met volle zeilen door het breede en lange kanaal, dat de zuidoostelijke eilandengroep van de noordwestelijke scheidt. Met het aanbreken van den dag is de zuidelijke kust van het eiland Oea-Oeka in het gezicht.
Daar maakt zij nu een aandoenlike kleine natuur-romantiese geschiedenis van: De echtgenote van de ridder en haar vriend zitten in een nacht vol maneschijn elk voor zijn venster naar elkander te kijken en naar 't gezang van de nachtegaal te luisteren hun tuinen grenzen aan elkaar, zij kunnen nu met elkaar spreken maar zij zijn nog nooit samen geweest.
Zij nam eenige biezen in haar schort en vlocht daarvan een mooie mat. Het werd later op den avond, en in het vertrek werd het al somberder en stiller. Iedereen bewaarde het stilzwijgen: het meisje viel in slaap met haar onvoltooide mat tusschen haar vingers. De nacht brak aan, en de sterren fonkelden. Eensklaps werd er op het raam geklopt.
"Gij zult altijd lief zijn, wat gij ook doen moogt," antwoordde George. "Wat maakt u zoo ernstig?" zeide zij, voor hem op eene knie zinkende en hare hand op de zijne leggende. "Wij zijn nog maar vier en twintig uren van Canada, zegt men. Maar één dag en nacht op het meer, en dan o dan!" "O, Eliza!" zeide George, haar dichter bij zich trekkende; "dat is het!
Ik ben een goed zwemmer, al zeg ik het zelf; maar in den nacht zou ik het toch niet wagen op deze breede rivier, waarvan men den oever bijna niet zien kan." "O! Dan moeten wij ons zeker meester zien te maken van een der twee booten? Is dat de bedoeling?" "Ook niet.
Dan moest hij ijlings zijn overjas aantrekken, even, met een gedruisch, in de klamme kalmte van Mathildes kamer dringen haar een afscheidszoen geven op haar vermoeid gekleurde wangen na een pijnlijken nacht, beloven dien middag te-rug te zijn voor het eten en de oude gele kast wachtte al in 't midden van den breeden grijs-gelen weg in-éen-zakkend binnen zijn grove wielen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek