Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Ze waren dus begonnen de kinderen in handenwerk te oefenen op Nääs, en ze hadden al gauw gevonden, dat dit zoo goed en nuttig voor de kleintjes was, dat ze wenschten, dat alle kinderen in Zweden zulk onderwijs konden krijgen. Maar hoe zou dat mogelijk zijn? Er waren honderdduizenden kinderen in Zweden. Die kon men toch niet allemaal op Nääs bij elkaar halen om ze slöjdles te geven.
Zeker sliepen doar de meides, en was 't 'en planken beschotje dat zien kamerken afschei. Onmiddellijk na de ontboezeming der geeuwster, klinkt het fluisterend nochtans voor Janssen zoo duidelijk alsof hij er bij staat: "Je moet niet zoo hard praete; die man laeit hier naas, en 't is zoo 'ehoorig."
De jonge onderwijzeres zat hiernaar te luisteren, en hoe meer ze hoorde, hoe lichter 't om haar heen werd. Ze had eerst niet begrepen, waarom de slöjdschool op Nääs was. Ze had er niet over gedacht, dat die was opgericht door twee mannen, die hun volk goed wilden doen.
Toen de onderwijzeres een jaar of wat in dienst was geweest, stelde het hoofdbestuur voor, dat ze naar de slöjdschool te Nääs zou gaan, zoodat ze de kinderen voortaan niet met het hoofd, maar ook met de handen zou kunnen leeren werken. Niemand kan begrijpen hoe ze schrikte van die uitnoodiging. Nääs lag in 't geheel niet ver van de school.
»Ik ken Daan toch niet late verrèkke,« zegt hij eindelijk, »hij is toch óók 'n mensch!« »Je mag 'm alléén helpen op bevel van je meerdere!« zegt de onderwijzer. »Nou, Daan, dan weet je 'n 't,« zegt Kees baloorig, »je ken verrèkke!« Plotseling is de bloeddorstige stemming geweken. »'t Is mooi!« roept er een, »dus as er zoo'n arme donder naas je lig te bloeie, mag je 'n 'm geeneens meeneme?«
Als ze later terugdacht aan de eerste dagen, die ze in Nääs had doorgebracht, was het haar, alsof ze in den mist had geloopen. Alles was donker en gesluierd geweest, en ze had in 't geheel niets gezien of begrepen, van wat er om haar heen gebeurde. Dit had twee dagen geduurd, maar den tweeden dag 's avonds, was het plotseling licht om haar heen geworden.
Op dien Zondagmiddag ging de onderwijzeres rond bij de buren, en vroeg hun of hun kinderen met haar meê mochten naar Nääs. Ze had gehoord, dat de directeur ziek was, en ze dacht, dat het hem misschien plezier zou doen, als de kinderen een paar liedjes voor hem zongen.
Toen de cursus was afgeloopen en de leerlingen Nääs verlieten, was ze een beetje jaloersch op hen, die de beide heeren hartelijk konden bedanken, en hun met mooie woorden konden zeggen wat ze voelden. Zoo ver zou ze nooit komen! Ze keerde naar huis terug, begon met haar schoolwerk als vroeger, en was er even opgewekt onder als altijd.
Maar toen was zijn vrouw gestorven, en doordat hij geen kinderen had, voelde hij zich vaak alleen op de groote hoeve. Hij haalde dus een jongen neef, waar hij heel veel van hield, over om bij hem te Nääs te komen wonen.
Maar enkele jaren na den dood van den ouden heer hoorde de onderwijzeres op een Zondag bij de kerk, dat de directeur op Nääs ziek was. Ze wist, dat hij den laatsten tijd meermalen een aanval van hartziekte had gehad, maar ze had niet gedacht, dat er levensgevaar was. Maar nu meende men, dat dit het geval was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek