Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Ik stroomde, van 't afloopende bloed uit mijn wonden, die zelfs op mijn borst door de kleederen heen het vleesch opgescheurd hadden; overal was ik van kneuzingen bedekt: ja, geheele vlokken hairs, van mijn baard uitgerukt, hingen my hier en daar in de plooien der kleederen. Ik schaamde my voor my-zelven, door kalkoenen verjaagd te zijn.
Het is voor mijn lezer geheel onverschillig, wat my in mijn voornemen dwarsboomde, wanneer ik uit Kerman naar Europa op reis meende te gaan. Ik kan echter my-zelven het genoegen niet weigeren, van het edel karakter der Oostersche volken, en inzonderheid dat der Perzen, recht te doen. Hun herbergzaamheid is bekend. Hunne erkentlijkheid voor ontfangen dienst, is Europa vreemd.
Ik voelde nu pijn in de lenden en in 't achterhoofd, en erinnerde my een geweldigen schok, met wien ik tot my-zelven gekomen was. Ik sliep niet; doch ik mijmerde, en drong my op, geslapen te hebben, als ik na lang liggens, uitziende, bevond dat het dag was. De zon stond even boven den zichteinder.
En zou het ook misschien op dezen zelfden bol waar ik my nu tegenwoordig bevinde, bestaan? -Zoo ongerijmd het my-zelven voorkwam, iets dergelijks te stellen, zoo bleef het my echter door 't hoofd malen; het hield mijne inbeelding bezig, en dreef my, als ware 't, mijns ondanks, om toch mijn planeetjen wel en ter deeg te doorzoeken.
Ik zal hier niet ophalen, al wat my al inschoot; al wat ik voor of na, 't zij terstond by den inval, het zij na er een poos aan gefatsoeneerd te hebben, verwierp; en dat, het een somtijds belachlijker dan het ander, my echter in my-zelven een soort van onderhoud verschafte, waarin ik my gelukkiger gevoelde dan ik sedert mijne aanlanding in die wareld nog gedaan had.
Dit: dit-alleen is straf, dit, lijden voor een' Vader! 'k Aanbid U, God! genâ voor d' eersten plichtversmader! Mijn oudren zondigden; ik trapte in dollen zin My-zelven, U ter spijt, het hart, de ribben in, Ik doodde, in Abels dood, my 't leven van het leven. ô! Zegen thands mijn kroost, en 'k zal, u dankbaar, sneven." Hier zeeg hij spraakloos neêr, in tranen als versmoord.
By u, en by die zon, die meineed weet te straffen, Zweere ik mijn' broeder wraak, en 't aardrijk rust te schaffen. Het bloed des Arbaliets zal boeten voor ons bloed; De wareld, veilig zijn van Reuzenovermoed. Ik zal des warelds juk op hun gebeent' verbreken; Of faal ik in 't bestaan, haar op my-zelven wreken! Maar gy, mijn broeders! thands mijn kinders, mijn gezin!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek