Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
"Neen," sprak baas Daelhouten kortaf, "neen, ik straf mijn kinderen niet. Ik weet dat iedereen aan mijn arme kinderen van al wat er leelijks gebeurt de schuld geeft." "Zooals je wilt!" antwoordde monsieur Levin, "zooals je wilt; maar dan heb ik je ook wat te zeggen!" "En dat is?" vroeg baas Daelhouten.
Hij was slechts uitgegaan in zijne hoedanigheid als proviandmeester en dacht aan de ontvangst van »monsieur" Parazard als hij met ledigen weitasch thuiskwam. Het was toch onze schuld niet. Te vier uur waren we nog niet in de gelegenheid geweest een enkel schot te lossen. Het woei flink en, zooals ik reeds zeide, rees al het wild buiten schot op.
"Volkomen juist aangemerkt, Edel Achtbare!" zegt de toegesprokene: "het is een aardig Wouwermannetje: Ei! ei, monsieur Griffier! tref ik een mededinger in u aan, dat je ook al stukken van anderen vent. Nu! men moet leven en laten leven." "'t Is niet van Wouwerman," zegt Griffier; "'t is van mijn zoon Robbert, dien ik de eer heb UEd. A. voor te stellen."
Van de beide brieven is er een zonder postmerk, aan het adres van Monsieur et Madame Helmond-Armelo, en een met het postmerk Amsterdam, aan Dr. A. Helmond. Dat kleine briefje kon Helmond even inzien.
Ik ben ten einde raad! Het stuk niet doorgaan en het publiek dupeeren!? 't Is om dol te worden! En was zij dan geheel buiten staat om te spelen? Heb je hem zelf gesproken?" "Si, monsieur," spreekt de gevraagde: "er is niet aan te denken, zeide hij: Het speet hem, maar.........." "Brutaal! brutaal!" roept de directeur wanhopig: "Hoor! daar davert het weer in het parterre.
Er ontstaat een algemeen stilzwijgen: 't welk de achtbare burgervader eindelijk afbreekt met te zeggen: "Dat is meer eerlijk dan politiek van u gehandeld, monsieur Griffier! hadt ge gezwegen, ge hadt dat stuk voor een Wouwerman aan den man kunnen brengen."
Nog in zijn laatste maanden schrijft de koning persoonlijk, om de geschikte kost voor zijn zeldzamen heilige te bekomen: "Monsieur de Genas, je vous prie de m'envoyer des citrons et des oranges douces et des poires muscadelles et des pastenargues, et c'est pour le saint homme qui ne mange ny chair ny poisson; et vous me ferés ung fort grant plaisir."
"Wil u s'il vous plait zoolang voor één uur me voorspraak weze bij monsieur votre patron?"... Want ik mos die risterasie toch uit. Waarop hij antwoordde: "mijnheer, dat is niet noodig, want u ken van mijn nog wel vijf en twintig pop d'r bij krijge." Waarop ik antwoordde: "ik wil zoo, en ik gaan van mijn begrip nie af." "Waarop!" viel de schilder ernstig in.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek