Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
En toch, toen ik vernam hoe gij voor Didymus in de bres gesprongen waart, en u zag trachten naar den dank en de gunst van zijn kleindochter.... gij mannen zegt immers, dat Zeus de betuigingen der minnenden niet hoort, toen hief de argwaan het hoofd weder op. Nu schijnt gij mijn gevoelen te deelen...."
Ook zij deed zich geweld aan, ook zij had een hevigen strijd in haar binnenste te voeren, en de eenige troost, dien de minnenden elkander geven konden, was de uitdrukking van hun gemoedsbestaan op hunne gelaatstrekken, hetgeen, hoewel voor anderen onopgemerkt blijvende, door de sympathie hunner zielen duidelijk begrepen werd.
Enkhuizen heeft een oud bouwwerk, dat de «Drommedaris» genaamd wordt, en de keurige schrijfster Geertruida Carelsen vertelt in een lief verhaal van twee Enkhuizer minnenden, die samen de opperste verdieping beklommen, alwaar daarna de jonkman zijn aangebedene huldigde door dit eximproviso op den kalkwand te krassen: «Daar zie ik een ding, dat raar is: Lize op den «Drommedaris»!»
En hoe etherisch de liefde van twee romantisch minnenden ook moge zijn, ten slotte zal er een oogenblik komen, dat twee blijven niet langer kan en het vuur der zinnelijkheid hen in elkanders armen drijft en hen vereenigt tot een twee-eenheid, waarboven Amor zegevierend zijn pijlbundel zwaait.
Hij zendt haar het bloedige hemd terug, om het zóo als het is over haar kleederen te dragen bij het feestmaal, dat het tournooi besluit. Zij omhelst het teeder en verschijnt in het bloedige kleedingstuk; de meesten laken haar, de echtgenoot is verlegen, en de verteller vraagt: wie van de beide minnenden deed het meest voor den ander?
Daar men geloofde dat Freya een gunstig oor leende aan gebeden van minnenden, werd zij dikwijls door hen aangeroepen, en het was gebruik haar ter eere minneliederen te dichten, die bij alle feestelijke gelegenheden werden gezongen, terwijl haar naam zelfs het werkwoord vrijen het aanzijn gaf. Freya en Odur.
En aldus kwam het geheele geval uit en ontstond al de last voor de twee minnenden. "Ze zeggen, dat wij scheiden moeten," zei de Prinses tot haar geliefde. "Maar waarom?" riep hij uit. "Wat hebben die kleine wezens zich nu weêr voor zotternij in het hoofd gehaald?" "Weet je wel," vroeg zij, "dat mij liefhebben hoogverraad is?" "Lief," riep hij uit, "wat komt het er alles op aan?
Deze liefde bleef niet lang zonder gevolg en duurde verscheidene maanden, voor men het merkte. Daardoor werden echter de minnenden te zeker en begonnen hun maatregelen minder voorzichtig te nemen dan bij zulke gelegenheden noodig was.
»Gij hebt gelijk, vadertje!" zeide Bartja. »Philomele, gelijk de Hellenen onzen Bulbul noemen, wien de liefde zoo schoone tonen in den gorgel geeft, is bij alle volken de vogel der minnenden. Van welk maagdelijn droomdet gij, Darius, toen ge straks in het duister ons verliet, om naar Bulbul te luisteren?"
Ten laatste had zij, toegevende aan de neiging van alle oude vrouwen om verliefden voort te helpen, de samenkomsten der minnenden zelfs op alle mogelijke wijzen begunstigd. De oude zag reeds in hare verbeelding haar »zoet dochterken" tot beheerscheresse der halve wereld verheven. Zij noemde haar, als zij met haar alleen was: »vorstin" en »koningin."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek