United States or New Caledonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ik was op zijn kamer, toen hij thuiskwam," zeide Marcel tot Mimi, die buiten adem was van het lange verhaal. "Toen hij beneden om den sleutel vroeg, zeide de vrouw van den concierge tegen hem: "De kleine is weg." "Zoo," antwoordde Rodolphe, "dat verwondert me niets, dat had ik wel gedacht." "Toen liep hij de trap op en ik volgde hem, omdat ook ik voor een crisis vreesde.
Op een Zaterdagavond in den tijd, dat hij nog niet met mademoiselle Mimi "was", met wie we weldra kennis zullen maken, leerde Rodolphe aan zijn table-d'hôte een handelaarster in mode-artikelen, mademoiselle Laure geheeten, kennen.
Wij zullen klaar zijn, niet waar dames?" "Natuurlijk!" riepen Mimi en Phémie tegelijk uit. Dadelijk gingen zij aan het werk en de eerstvolgende zestien uur gaven zij schaar en naald geen oogenblik rust. De volgende dag was de eerste Mei.
"Vervelende vertooningen, hè?" zei André, zijn hand door zijne bruine haren strijkend en zich dan geeuwende omdraaiend op zijn hielen. "Nou!" zei Bernard. "Nee!.... dan dans ik nog liever den heelen avond, hoor!.... Wat?.... Zeg! aardig kindje, die Mimi, hè?" "Kindje?.... zeg maar gerust kind!" "'k Geloof dat jij 't leelijk te pakken hebt, ouwe jongen," zei André, weer lachend.
Hij voelde zich blozen tot onder zijn dikke haren, die prikten in zijn warme hoofd. Schichtig keek hij ook naar Mimi, maar die zat stil te fluisteren achter haar waaier, met Edward die zijn hoofd dicht naast 't hare gebracht had. Ze letten blijkbaar niet op hem.
Er was ook nu en dan ijs dien winter; Sam en André deden druk aan schaatsenrijden. Maar Bernard had er dezen keer heelemaal geen lust in. Hij liet zijn schaatsen roesten in de kast. Eéns vertelde André hem aan tafel dat hij 's middags met Mimi had gereden. Toen had hij even spijt, een uur misschien, niet langer.
"Op die partij toen heb je niet veel meer naar me omgekeken.... Je hadt alleen oogen voor Mimi van Keppel.... Ja, ik zag 't wel!.... Heb je haar later niet meer ontmoet?" "Jawel!.... nog eens, ook op een soireetje bij van den Bosch...." "En was je toen weer niet verliefd op haar?" "Nee, o! heelemaal niet!", zei hij lachend. "Je bent een gekke jongen, hoor!.... Heb je gemerkt dat ik van je hield?"
"Toch liet ik Rodolphe alleen en ging naar mijn eigen kamer, maar slapen deed ik niet. Om drie uur meende ik leven in de kamer van Rodolphe te hooren; ik vloog naar beneden in de meening, dat hij aan het ijlen was." "En?" vroeg Mimi.
Hier had hij volop gelegenheid zich een van die bewijzen, waaraan men nolens volens gelooven moet, diep in het hart te boren. Hij zag Mimi met door een aureool van wellust omkringde oogen aan den arm van haar nieuwen heer en meester het huis verlaten, waarin zij tot den adelstand verheven was.
"Waarom?" zeide Mimi met een blik op Rodolphe; "ik ben niet bang." Toen de twee vrienden in de kamer ernaast waren, vroeg Marcel plotseling aan Rodolphe: "En wat ben jij nu van plan te doen?" "Ik weet het zelf niet!" stamelde Rodolphe. "Kom, sta niet zoo te treuzelen, ga naar Mimi! Ik voorspel je, dat, wanneer je naar haar toegaat, jullie morgen weer verzoend zullen zijn!"
Woord Van De Dag