Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
Meneer Rustig was eerst stellig van die meening, maar zijn beenen begonnen zoo hevig pijn te doen, tot hij weldra tot andere gedachten kwam. Zooals de hoffelijkheid meebracht, tilde dokter Middleton eerst mevrouw van den grond en vlijde haar neer op de sofa.
Den volgenden dag hamerde dokter Middleton nog eens op hetzelfde aanbeeld en in weerwil van Sara's weeklachten en de tranen van mevrouw, die geen enkel woord in het midden durfde brengen, in weerwil van den heftigen tegenstand van Jaapje zelf, die een soort van voorgevoel scheen te hebben van wat hem boven het hoofd hing, werd onze held in dokter Middleton's koetsje gestopt.
Hier wierp meneer Rustig zich achterover in zijn armstoel, in de verbeelding dat hij al heel wat verstandigs had te berde gebracht. Dokter Middleton kende zijn man, en had hem maar stilletjes uit laten praten.
"De gouverneur heeft wel gelijk gehad," dacht Jack, en vroeg, om het gesprek op iets anders te brengen, naar dokter Middleton. "Die arme kerel! Hij is nog in leven ik geloof zelfs, dat hij zich heel wel gevoelt. Dat is nu iemand, die altijd zijn neus in een ander mans zaken wil steken, en zich onder anderen ook over mijn bedienden beklaagt maar ik laat den onnoozelen hals stilletjes praten.
Jack's gemoed was tot rust en kalmte gekomen; hij zag zich nu in het bezit der uitgebreide goederen zijns vaders en was zijn eigen meester. Wel moesten er nog eenige maanden verloopen eer hij meerderjarig werd, maar bij de opening van het testament zijns vaders bleek, dat dokter Middleton tot zijn eenigen voogd was aangewezen.
Niemand kon het hem zeggen. "Ik hoop dat hij geen slechte tijding heeft gekregen," zei Lady Middleton. "Het moet wel iets bijzonders zijn, dat Kolonel Brandon zoo plotseling van mijn ontbijttafel doet opstaan." Na een minuut of vijf kwam hij terug. "Toch geen slecht nieuws, Kolonel?" vroeg Mevrouw Jennings, toen hij binnentrad. "O neen, mevrouw; in 't geheel niet." "Kwam de brief uit Avignon?
In de hoop u spoedig de hand te kunnen drukken, blijf ik Uw welmeenende vriend, G. MIDDLETON." Die twee brieven gaven veel stof tot ernstige overweging, en nog nooit had Jack de dwalingen van zijn vader zoo goed ingezien.
Zoo dachten de dames Steele er niet over. Zij waren uit Exeter gekomen met een behoorlijke hoeveelheid bewondering, ten dienste van Sir John Middleton, zijn gezin en zijn geheele familie, en uit dien ruimen voorraad deelden zij kwistig mede aan zijn schoone nichten, die zij voor de mooiste, bevalligste, talentvolste en liefste meisjes verklaarden, die ze ooit hadden gezien, en die zij hartgrondig verlangden, nader te leeren kennen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek