Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 oktober 2025
»Een schoolvos zonder school, wel te verstaan! Een stuk van een kweekeling, moet je begrijpen, bij dat oude monster van een Van Meppen!" »Onbetaalbaar! Op schrift, hoop ik?" »Op rozerood postpapier, en in een pootje of het gedrukt was!.... Als je niet zoo'n onbarmhartige spotvogel waart, neef Edmund, dan zou ik haast lust hebben het document je voor te lezen." »O toe! ik bid je! Lees op!
Hij staat in de volheid zijner rijpheid, op het toppunt zijner macht! Nu, groote lichaamssterkte kwam den heer Van Meppen bij zijnen omgang met schoolkinderen beneden de twaalf jaren niet bijzonder te pas. Boven het streven naar rijkdom had hij, op het voetspoor van Diogenes en andere groote wijsgeeren die de druiven zuur verklaarden, zich steeds verheven geacht.
Ze werd heelemaal dartel, uitgelaten als 'n kwajongen. Als 'r in 't wolkenruim schelknoppen geweest waren, zou ze 'r pret in fopschellen gezocht hebben. Dat ging helaas niet. Veel baldadigheid viel 'r in de eenzaamheid niet te bedrijven. Hoogstens kon ze wat peerdrupsjes naar de menigte benee meppen 't heele toetje waagde ze 'r an, maar niemand die 't bij de sterren zocht.
'n Stuipende reflex dee Chris de deurkruk omdraaien, en 't trapje afstotterend naar 't sousterrein, de handkom om 't zuig-waaiend eindje kaars, bebonsde ze met stevige meppen Kobus' deur. "Kobus!" had 'r stem geschord: "Kobus toe dan Kobus!" Opgeschrikt de deur openend, had-ie 'r voor 't eerst van z'n leven in 'r nachtjapon, met waarlijk ontbloot vleeschnekje en zwabberend vlasstaartje gezien.
Want ziet! er is alle kans, dat dit waarachtig verhaal ook hun onder de oogen kome. Justus en Marieken immers leven nog. En zij zijn werkelijk een paar geworden. Maar niet zoo overhaast als het gewoonlijk in vertellingen toegaat. Niet alvorens de heer Pieter van Meppen, als de uitzondering die den regel staaft, in betrekkelijk vroegen ouderdom het tijdelijke gezegend had.
Dit lezen en wandelen en droomen.... Maar ik zou vermelden op wat wijze de heer Van Meppen de volle maat te meten kwam van het ontuig, dat zijnen ondermeester door het brein spookte, en hoe hij tevens tot de wetenschap geraakte van hetgeen die jonge snuiter en Marieken dan toch zoo samen altoos te verhandelen hadden. Ik ga nu zonder verderen omhaal daartoe over.
»Je moet namelijk weten", voegde de lieve lezeres er toelichtend bij, »dat hij wel eens voor Van Meppen het orgel bespeelt onder kerktijd." De heer Edmund hinnikte het uit van plezier, en sloeg op zijne dij dat het klapte. »Heb ik ooit van mijn leven! Zoo'n romaneske aap! En jij, nichtje, wat heb je wel gedaan? Natuurlijk de kerk aan de boeren overgelaten?"
Daarom ook zou eene ontmoeting met hem een wezenlijk fortuintje zijn geweest voor eenen schilder, die toevallig zoekende was naar eenen model-kop voor een beeld der nooit weifelende zelfgenoegzaamheid. De heer Pieter van Meppen had zich eene lijfspreuk verkoren, die de leidende gedachte bij zijne methode van onderwijs als formuleerde: »het boompje dient =jong= gebogen."
Zijn interdictum tegen den ongelukkigen ondermeester geslingerd hebbende, aanvaardde met opgegeven hoofd, brieschende neusgaten en den tred eens veldmaarschalks, de heer Pieter van Meppen den terugtocht door het elzenboschje, zijn dochtertje met ijzeren greep n
En evenzoo maar dit vermoedde Justus, van zijne hoogte als man en ondermeester zelf zoo niet evenzoo lagen voor het kind de roerselen bloot van het gemoed des jongelings. Justus, na in zijn twaalfde jaar ouderloos te zijn geworden, was bij meester Van Meppen als kweekeling op school gekomen. Marieken was toen even negen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek