Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Toen was het, dat ik goud in overvloed bezat en daarvan heb ik talloos veel kerken en altaren gebouwd om mijn zonde te boeten!" Prins Marko en de veela. Prins Marko en Milosh van Potzerye reden vroeg in den morgen over den schoonen berg Mirotch. Zij droegen hun lansen en lieten hun paarden draven. Zij hadden elkaar zoo hartelijk lief, dat zij elkaar nu en dan omhelsden.
Toen sprak Prins Marko tot den vizier: "Is het mij vergund, o vizier Amouradh, mijn valk los te laten en te beproeven den goudgevleugelden eend te vangen?" "Zeker moogt gij dat, Prins Marko," antwoordde de vizier.
Op zekeren morgen heel vroeg reed de koninklijke Prins Marko over de vlakte van Kossovo. Toen hij de rivier bereikte, kwam hij een meisje van Kossovo tegen en Marko groette haar op de in Servië gebruikelijke wijze: "Dat God u helpe, o meisje van Kossovo!" Het meisje boog zeer diep en antwoordde: "Heil u, onbekende ridder!"
Daarna brak hij zijn zwaard in vieren, opdat het niet in de handen van een Muzelman zou vallen, en opdat de Turk het niet zou zwaaien met iets van zijn eigen kracht, waardoor de vloek van het christendom op hem zou neerdalen. Daarna brak Marko zijn lans in zeven stukken en wierp die in de takken van den pijnboom.
Plotseling begon Marko slaperig te worden op zijn Sharatz en beproefde zijn makker over te halen wat te zingen, teneinde hem wakker te houden. Daarop antwoordde Milosh: "O, lieve broeder-in-God, gij koninklijke Prins Marko!
De vrouw van Velimir had alles gezien en zij snelde nu vlug naar den generaal, die woedend werd op het hooren van het bericht en beval, dat al het belegeringsgeschut afgeschoten zou worden. Daarna verzamelde hij drieduizend krijgslieden, besteeg zijn merrie en voerde zijn leger aan tegen Marko. De Magyaren omringden den held volkomen, maar Marko zag er niets van onder het drinken van zijn wijn.
Marko volgde de aanwijzingen van de veela, en toen hij op den top van den berg kwam, keek hij naar rechts en naar links, en werkelijk, hij zag de twee hooge, rechte pijnboomen, juist zooals zij ze hem had beschreven; en hij deed alles, wat zij hem had geraden te doen. Toen hij in de bron keek, zag hij zijn gelaat weerspiegelen in het water; en zie zijn lot was geschreven op de oppervlakte ervan!
Zijn beenderen moeten reeds lang verbleekt zijn, want er zijn op zijn minst drie jaren voorbij gegaan, sinds ik hem in mijn donkersten kerker wierp, waarvan de deur stevig gesloten bleef." Daarop vroeg de vizier: "Genadig heer, wat zoudt u den man geven, die Marko levend in uw tegenwoordigheid bracht?"
Ondertusschen kwam menig reiziger langs het breede pad en zag den ridderlijken Marko, maar allen meenden, dat hij sluimerde en bleven op een veiligen afstand, uit vrees den slapenden held te wekken. Toen de igouman Marko zag, wenkte hij Issaya, "O, mijn zoon!" zei hij, "wees voorzichtig, opdat gij den held niet wekt, want Marko is woedend, als hij gestoord wordt en zou ons vernietigen."
Daardoor ben ik niet in staat mijn minnaar te huwen, en zoo is alle geluk van mij geweken. Barmhartige God, zou ik mij zelf niet van het leven benemen?" Daarop sprak Prins Marko: "Lieve zuster, gij meisje van Kossovo. Speel niet met uw leven; laat al zulke gedachten varen, anders zult gij zonde op uw ziel laden! Vertel mij, waar het kasteel is, waar de Moorsche heer kan worden gevonden?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek