Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
"Toch holp 't niet, en die andere ochtend wier mijn Carlientje na 't ziekehuis overgebracht, en bleef ik met die vier schape van kindere alleenig over op logement. "Maar 'k mos ze achterlate. Anders had 'k ommers geen brood voor d'r lui, en in dat ziekehuis vroege ze ook drie kwartjes per dag en acht dage vooruit ... Dus ik trok er met me doofstommigheid op uit na Amsterdam ...
Daar ging ik voorover op den grond liggen, aandachtig toeluisterende en tusschen de takken door naar het pad kijkende, waarlangs Babet spoedig moest komen. "Wat moet oom Lazare toch slapen!" dacht ik. En ik strekte mij in volle lengte op het mos uit. De zon doordrong mijne rug van een lauwe warmte, terwijl mijne in het gras verborgen borst heel en al koel was.
Links van het pad bleef hij staan bij een klein vervallen schuurtje, dat tegen de helling van een met dennen en mos begroeiden heuvel gebouwd was. Onze Ridder had zich intusschen in het kreupelhout verborgen, ten einde te zien wat gebeuren zoude.
Ja! aan den even noordelijk gelegen Alfen-Elf groeien nog pijnboomen van 60 voet hoogte, terwijl buiten Europa op dienzelfden breedte-cirkel, niets anders dan mos en klein struikgewas wil groeien.
Op de vochtige aarde had hij gelegen, met gezicht en handen in 't mos gewroet, zich langs steenhellingen en door 't dichtst van 't bosch voortgesleept. Hij wilde de mannen niet goedwillig volgen; daarom hadden zij hem overmand en gebonden. Toen zijn vrouw hem zoo weerzag werd zij boos. Ze maakte zijn banden niet los, maar liet hem op den grond liggen. Met verachting wendde ze zich van hem af.
Groote en kleine, ronde en vierkante, er zijn er van allerlei soort en vorm en afmeting, van 't kleinste watermolentje, dat wanhopig en woedend draait, tot den indrukwekkenden toren van den tolhuismolen, begroeid met zachtgroen mos. Die molens hebben reden van bestaan.
Het nest, dat steeds in rotsspleten of onder groote steenen aangelegd wordt, bestaat van buiten uit grashalmen, mos en korstmossen, die op den bodem groeien; het is van binnen met veeren en dons gevoerd; de ingang is zoo klein mogelijk, niet grooter dan noodig is om de oude gemakkelijk door te laten.
Derk Joosten ha, hoe tergend had hij de hoenders opgeheven! was noordwaartsuit gegaan. En dáár, een veertig schreden verder misschien, lagen de voorwerpen van zijn verlangen, neen, van zijn behoefte, de mooie hoenders, vermoeid van den langen tocht, wie weet hoe vast, uit te rusten in het hooge mos. Hij gevoelde dat hij beefde; het hart sloeg hem in de keel. De hond ging al snuffelend verder.
Zij gleed van mijn rug op het mos, half bezwijmd.... Zij strekte de armen nog naar mij uit.... Ik viel voor haar neêr, ik wilde haar omhelzen, haar drukken aan mijn hart. Maar ik herinnerde mij dadelijk na, dat ik een ezel was... En ik bleef op mijn voorpooten geknield, aanbad mijn geliefde en wilde haar roepen bij haar zoeten naam....
"Maar," vroeg hierop een zeer oud wijf, dat misschien ook al met zwarte kunsten had pogen om te gaan, "maar mogen wij niet weten, wat gij hebben moet? Wij zouden het u misschien wel kunnen bezorgen." "Onmogelijk!" viel de grijsaard in. "Ik moet mos hebben, dat gegroeid zij op een honderdjarig doodshoofd. Waar zoudt gij dit halen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek