Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
.... Het koor vervolgde nog, zegevierend de stemmen om Attis' herleving: het fluitspel vervloeide.... De eerste zangeressen verschenen, nu het Voorspel eindigde, boven aan de zijpoorten der trappen, achter de scæna. Wat is er?? vroegen zij, toen zij de ontroering zagen. En overal fluisterde het: Een beer.... Een beer.... Aan het slot van "Laureolus"....
Het schip verging, maar Laureolus redde zich. Hij redde zich uit alle verwikkelingen en toevallige moeilijkheden, opgestapeld in het mimus-drama. Hij redde zich, gepakt, uit de handen zijner cipiers door een ontzettenden sprong van heel boven een toren af, van heel boven uit het af dak van het proscænium.... O-o-o-oh! bewonderden de gladiatoren, de soldaten, heel de cavea.
De ondergaande zon brak de wolken door, scheen, schuin, rossig, langs de beeldenrij, die het Theater bekroonde, op het tooneel. Het siparium schoof links en rechts open. A-a-ah! juichte het publiek. Het was het groote mimus-spel: "Laureolus", het meest geliefde. Allen, die daar zaten, spitsten zich, om te zien. Want het was het grootsche kijkspel.
Zoo.... dacht hij; eindig ik óok eens.... Op de laagste præcinctio, bij de poort, die hij uit zoû gaan, wierp hij zijn laatsten blik. Zoo, dacht hij weêr; eindig ik ook.... Morgen.... Of overmorgen.... In het geheel leêge, overregende Theater, in de stralen-doorstriemde schemering, die de tragische lucht neder sloeg, stond nòg, geheel alleen, Martialis te staren op het einde van "Laureolus"....
Zij wilden Laureolus zien kruisigen. Ik word zoo nat! klaagde Cecilianus, als een bedorven jongentje. Kom hier, zei Carpoforus. Hij tilde den knaap neêr, zette hem als een kind tusschen zijn knieën, wikkelde hem bijna vaderlijk in zijn eigen kort manteltje. Colosseros en Cecilius zaten al in een mantel gedoken. Allen haalden onder zich hunne mantels uit. Het weêrlichtte en de donder rolde....
Ten slotte: viel de dominus in met autoritaire verheffing van stem om die dondersche tweelingen toch te doen zwijgen: de heele caterva nu gluurde binnen, kop na kop en las, hard-op, een voor een: .... De Bacchides.... Dus de Bacchides?.... Daarna.... De Koffer....? Latinus en Thymele? LAUREOLUS Groot Exodium-Spel.
.... Met een dubbelen doodensprong kwam hij op het proscænium te recht.... Hij spuwde bloed, het was bloèd hij spuwde stralen bloed. Al de stupidi de clowns, de narren, sprongen hem, maar van véel lager verhevenheden, moeilijk na, spuwden bloed, met roode fonteinstralen, die elkander kruisten! Het tooneel was bespat en besprenkeld met bloed. Laureolus, tusschen de sprongen der stupidi, vluchtte.
In de cavea was het publiek in de uiterste spanning, om Laureolus. Hij werd gepakt; ja, hij werd weêr gepakt: de dief, de moordenaar, de misdadiger! Er was een proces, en de rechters waren de stupidi en alles in het geding was kluchtig de rechters deden acrobaten-sprongen en Laureolus werd veroordeeld en kluchtigde omdat hij veroordeeld werd....
De beer ging er gemuilband langs de portiek, aan kettingen gehouden door zijn bestiariï. Hij waggelde onverschillig den stortregen door, onbewust, dat hij de kunst had verkracht, aan het slot van Laureolus. Andere beesten volgden hem: de geiten en bokken der atellanæ, met hunne bezitters. En hier ben ik op mijn ezel! zei Nilus, die de gladiatoren verlaten had, om zijn ezel te halen. Het arme dier!
Hij is flauw gevallen en Carpoforus draagt hem.... Hij is flauw gevallen.... Toen hij den beer.... "Laureolus" zag verslinden, legden de gladiatoren uit. Maar niet mij! kluchtigde Lentulus. Daar komen ze! zei Thymele. Carpoforus droeg Cecilianus aan. Hij toefde, heel langzaam, nog buiten de portiek.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek