Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Hij zag zich als een kind zoo nietig onder de overheersching zijner orkanische driften, woedende vlagen, die zijn geluk hadden weggewaaid. En zijn leed was zoo ontzettend groot, dat hij het niet geheel en al voelen kon, omdat het te veel omvattend scheen, voor zijne menschenziel.
TITUS. Ik ben niet dol; ik ken u al te goed; Dit tuig' deze arme stomp, dit roode schrift, De voren hier, die leed en zorg mij groeven, Dit tuig' de moede dag, de lange nacht, En al mijn jammer, dat ik goed u ken Als Tamora, de trotsche keizerin. Is 't om mijn and're hand, dat gij hier komt? TAMORA. Neen, weet, bedroefde, Tamora ben 'k niet; Zij is uw vijandin, ik uw vriendin.
't Zijn vroolijke en satirieke lui, die Chineezen, en men moet erkennen dat hier wel reden was om eens te lachen. Weldra had ieder er dan ook een eigen geestigheid op bedacht en op de aanplakborden en de particuliere muren wemelde het spoedig van allerlei karikaturen. Kin-Fo leed veel onder al het onaangename van deze zonderlinge vermaardheid.
"Als 't van mij afhing ," sprak ze, "nee! nooit meer, want ik weet, dat het slecht was, u allen te verlaten, en met de witte wiven van Tubbergen te dansen. Je weet 't, dat 't niet van mij afhangt ...." Ze zweeg, en in haar oogen was al het leed harer ziel. Niets van haar smart bleef voor hem verborgen. "Wat is er dan?" vroeg hij weder. "Er zijn woorden, die nooit gezegd mogen worden."
Hij wilde een vraag doen, opdat hem dit raadsel werd opgelost, maar dat mocht hij niet. Hij zag, dat zij leed en dat deed hem pijn. Hij drukte zich zwijgend vast tegen haar aan en zeide fluisterend: "Ga nog niet heen; hij zal nog niet dadelijk komen."
En terwijl zij zich, zeer karakteristiek voor haar, geheel verdiepte in Tieka's droefheid, werd haar eigen smart op den achtergrond gedrongen en toen zij eindelijk schreien kon, was het meer nog om Tieka's leed dan om haar eigen. Toen Tieka 's middags terugkwam, zag zij terstond dat deze reeds alles wist.
"O, het deed mij zoo oneindig leed, dat gij heengingt, Army; maar duizendmaal meer grieft het mij, dat gij mij niet liefhebt, dat gij mij alleen wilt, om " "Dat heeft uw vader u gezegd, Liesje!" "Ja! En is het niet waar, Army?
In éene seconde doorleefde zij uren, voelde zij hare stille liefde zwaar in haar als een zoet gewicht, voelde zij lust hare armen om zijn borst te slaan en hem te zeggen, dat zij hem aanbad, en voelde zij een innig leed, om wat hij haar bekende: dat hij weêr zich niet gelukkig had gevoeld.
Ik werd aan tafel geleid door de moeder van den bruidegom; de moeder van de bruid komt niet voor den dag, daar zij verondersteld wordt, door leed overmand te zijn om het verlies van haar dochter. De "tafel" is de grond, en wij moeten maar sierlijk op onze hielen gaan zitten.
Hoevelen hebben door lijden en teleurstelling den ernst van het leven geleerd. Eigenlijk moeten wij allen door lijden en teleurstelling den ernst van het leven leeren. Maar er wordt zooveel leed en teleurstelling ondervonden, die niet noodig waren!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek