Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Evenals alle Vleermuizen, werd hij veel geplaagd door ongedierte en krabde zich dikwijls de zijden van den kop met de nagels. De staart is iets korter dan of hoogstens even lang als het lichaam.
Ik wiesch het zorgvuldig af, krabde de verhevenheden van het spaangroen daar af, voor zoo verre ik dit met mijn nagels vermocht, en niet schroomde zoo veel van de oppervlakte weg te schrappen, dat de letters daar mede verloren gingen.
De heele Bommelerwaard is vol van den stank van uw schoorsteen, en gij bereikt niets. Zoudt gij u niet liever onder mijn hulp stellen?" "Ja," antwoordde de geleerde doktor, en hij krabde zich op 't voorhoofd, "maar ik heb geleerd voor wat hoort wat, en wat zijn uw voorwaarden?" De Duivel glimlachte en volgens gewoonte noemde hij eerst de voordeelen der tegenpartij op.
De overtuiging dat mijn laatste uur gekomen was, voerde mij tot eene zinnelooze vertwijfeling, en bracht eenen ganschen omkeer in mijn gemoed. In blinde razernij ontstoken, begon ik mij met verrassend geweld te verdedigen: ik stompte met vuisten, ik krabde, ik beet, ik scheurde als een zwak dier, welks krachten door de vrees des doods zijn verdubbeld.
Deze, zoodra zij de donna zag, stond op, vluchtte weg en ging daarheen, waar Filippo was. Monna Tessa vloog met de nagels aan het gelaat naar Calandrino, die nog niet opgestaan was, krabde hem overal en na hem bij de haren te hebben gerukt en hem heen en weer te hebben getrokken, zeide zij: Jou leelijke, gemeene hond. Waarom doe jij me dat?
De schout krabde zijn hoofd; Frederik keek overal rond, bezag de gelegenheid en zeide eindelijk: "Schout, verder kunnen wij niet gaan, hier houdt het spoor op; wij willen dus de zaak overleggen; maar 't blaast hier drommelsch koud over 't open veld; laten we daarachter den bakoven gaan zitten." Nu, zij doen dat.
Bij de hevige pogingen, die het dier deed om te vluchten, krabde het mij een weinig met zijne achterpooten en ook met de spoor; hoe hard ik het echter betastte, het stak mij volstrekt niet met opzet.
IJverig peuterend, krabde hij, 't hoopje vezels te zaam vegend, tot die op gezond hout stiet en 't mes bij 't heft knapte. "Wel vervloekt!" , zei-ie driftig. "Als we wéer vliegen, nemen we postduiven mee, pa vin u niet, pa? dan kan dat ons niet overkomen hè, pa? dan, dan...." Pa zat in versteend zwijgen. Tegen elf uur scheen de verlossing te naderen, 'n Man stapte aan door de struiken.
Zij beet den bedelaar in de vingers, krabde hem in 't gezicht en schreeuwde als een wanhopende. Daar kwam iemand langs den weg aanrijden. "Voor den duivel! Wie schreeuwt daar zoo?" vroeg een barsche stem. "Ik wil weten, wat hij met mijn slee en mijn zak met meel gedaan heeft," jammerde het kind en sloeg den bedelaar met de gebalde vuisten op de borst. "Krabbel jij een doodgevroren man?
De man keek van het ijzer naar mij en van mij naar het ijzer en krabde zich bedenkelijk achter het oor. Wat is er? vroeg ik. Mag ik eens iets vragen, Heer? Wat moet ik doen? Strijken. Maar hoe? Als altijd; gij kunt het immers uitstekend. Dat is een vervelende geschiedenis. Hoezoo? Wacht ik tot het ijzer koud is, dan verbrand ik het niet maar het ijzer strijkt ook niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek