Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 september 2025
Schreiend keert het meisje terug, langzaam haar broer volgend, die zijn kornuiten weer opzoekt.
Naar buiten, naar buiten, De zon is in 't veld! Ze trekt nu de spruiten Door klonters en kluiten, Ze lacht in de ruiten; Naar buiten, Naar buiten, Naar buiten gesneld! Naar buiten, naar buiten, De lucht is zoo klaar! De wind en de schuiten Zijn blijde kornuiten; De merelkens fluiten: Naar buiten, Naar buiten, Hoe heerlijk is 't daar! Naar buiten, naar buiten, De wei is zoo groen!
De kornel steeg weer te paard en reed met zijn kornuiten en het geroofde geld weg, de richting nemende naar het Noorden, en daardoor bewijzende, dat hij geen trapper was, en het volstrekt niet in zijn plan had gelegen, zich westwaarts naar het gebergte te begeven.
Jan trok partij voor de mannen van Loevestein en hunne kornuiten, en Piet zeî alweêr: "De Prins heeft wel groot gelijk, dat hij zoo doet!" Zoo dat, wil ik maar zeggen, iedereen partij koos. Nu ben ik op mijn manier niemendal. Ik kan niet zeggen dat ik zoo bijzonder voor den Prins ben, en ik kan ook niet zeggen, dat ik zooveel op heb met de Heeren Staten van Holland.
Dit feit hebt gij te wijten en ik te danken aan de beschikking omtrent mij en mijne kornuiten door »hoogerhand« genomen; de beschikking, die ons eene in het burgerleven voor »bescheiden beurzen« nauwelijks denkbare luxe in het uitzicht stelt, nl. die van een Winterkurort. Een besluit, dat ons tot den werkelijken dienst terugroept.
Het was nu minder noodig de drie andere hoofdmannen te beluisteren; maar wel was het dringend noodzakelijk, uit te visschen waar de roodharige kornel zich met zijn kornuiten bevond. Om dat te ontdekken, moest men de gansche legerplaats omsluipen. De drie onverschrokken mannen gingen dus langs den rotswand gestadig verder, al de vuren aan hun linkerhand latende liggen.
En in hun beider stemming kwam verandering.... Ze gingen zich wat meer kornuiten voelen; 't gaf hun een zekere voldoening dat verwonderde gekijk der menschen; Paul had zelfs een oogenblik van lichten trots daardoor, waarin dat nieuwe, zoo met haar te loopen door de menschenvolte, hem in-eens genot scheen, en 't hem verheugde dat dat nog zou duren, den heelen middag..., je hoefde daar niet over heen te denken.... Het was hem mogelijk met een echten glimlach iets tot haar te zeggen over dat verbaasd-nieuwsgierig kijken van de menschen, en 't was die glimlach in den toon waarop hij 't zei die als doorbrekend zonlicht viel, haar in 't gemoed.... Een juiching was daar eensklaps in haar hoofd, een lichtheid, voelen van geluk..., ze had zijn stem herkend.... Nu zou t wel gauw weer alles worden zooals dien eersten avond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek