Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 november 2025
"'t Is zeker omdat 't zoo regent;" meent Helmond tamelijk naïef, en is door Eva's opmerking in deze oogenblikken van agitatie, zeer tegen zijn gewoonte, een weinig van zijn stuk gebracht. "Ja maar daar bedanken we voor. Ik vind het heel lief dat oom een rijtuig zendt, maar de gewone vigilante! terwijl hier zelfs iedereen "met de koets" trouwt.
Maar verklaar mij, hoe mijn koets, die ginds achter 't geboomte staat, hoe mijn goede tafel en de waterhoenders die ik vrijdags eet, hoe mijn vijf-en-twintig duizend francs inkomen, hoe mijn paleis en mijn lakeien bewijzen, dat medelijden geen deugd, dat weldadigheid geen plicht is, en dat 93 niet onbarmhartig is geweest."
Met liefde nam hij een harpspeler en diens dochtertje een eindweegs mee in zijn koets.
In dien tusschentijd had ook Sancho Panza zich uit de handen der jonge ezeldrijvers weten los te wringen en kwam nu op zijn meester toe, die al weer hoog te paard zat en de wegrollende koets triomfeerend naoogde. Toen deze in eene kromming van den weg verdween, keerde hij zich tot zijnen stom wachtenden schildknaap om en begon zijn nooit geëvenaard heldenfeit in klinkende woorden te verheffen.
"Ge zijt een lief gewillig kind," zeide St. Clare en kuste haar. "Ga maar als een goed meisje en bid voor mij." "Zeker, dat doe ik altijd," antwoordde Eva, en zij sprong hare moeder na in de koets. St. Clare bleef op de stoep staan en wierp haar een handkus na toen de koets wegreed. Er waren groote tranen in zijne oogen. "O Evangeline! Wel moogt gij uw naam dragen," zeide hij.
Ik nam een koets en begeleidde hem naar PÈRE LACHAISE. Hier nu, vlak bij het kerkhof, hield mijn koetsier plotseling halt; ik keek op uit een droom en rondom mij zag ik niets als de hemel – en lijkkisten. Ik was tussen enige honderden lijkwagens geraakt. Die stonden in QUEUE voor de nauwe kerkhofpoort, en in deze zwarte omgeving moest ik het nu een paar uur uithouden, want weer wegraken ging niet.
Ga naar de stad, en haal een Koets, die ten eersten dit heen moet komen; ik zal met haar u tegen wandelen." Bestig, zei Pieter, en ging de deur uit. Die Jongman staat my wel aan, Vrouw, zeide ik. "Ja, God dank, zei ze, 't is een braaf Kind, die wel zo veel "voor zyn moeder doet, als iemand doen kan; en zwygen Juffrouw, daar is geen schrift van." Nu, 't zal hem geen schade zyn, zei ik.
Als de dieren zooveel van hem houden en zooveel voor hem willen doen, moet hij wel goed zijn!" Toen kwam de soldaat bij den koning en de koningin in de mooie koets te zitten, en ze reden naar het paleis, naar de prinses. En de drie honden liepen vooraan en blaften: hoera!
J...a, juffrouw, hy heeft by ons ... ontbeten! O ja, zeker, ontbeten ... m'nheer heeft het gezegd. By den dokter? En ... ontbeten, zeg je? Op den Kolveniersburgwal? Wel zeker! Waar anders? Maar ... wat zou dat? En ... is-i wel fatsoenlyk geweest? Gut ja, juffrouw, maar ... En nu zit hy met den dokter in de koets? Wel zeker, juffrouw! Maar ...
Scheur toch niet, gelijk de adder, de borst open, die u nog liefderijk koestert. Verhard u niet, maar bekeer u; bekeer u voor God die lankmoedig is en genadig. Ga nu van hier en herdenk deze woorden, welke ik hoop dat de laatste zullen zijn, die ik ooit tot u spreken zal." De graaf floot driemalen. "Is de koets der gravin in gereedheid?" vroeg hij een binnenkomenden bediende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek