Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Eene oude vrouw, die in een donkeren mantel gehuld was, zat voor die deur. Piet had haar herkend!... Hij stiet een wilden kreet uit!... Hij sprong uit het rijtuig.... "Moeder!... Moeder!..." riep hij. Ja.... dat was zijne moeder!... Hij ijlde naar haar toe, knielde voor haar neder, sloot haar in zijne armen.... Maar zij beantwoordde die liefkozingen niet. Zij zag hem met strakken blik aan.
Daarop maakte de Cid zich gereed, en begaf zich op reis naar het Hof; en toen de Koning vernam, dat hij naderde, verliet hij zijn paleis en reed hem tegemoet. En de Cid knielde neder voor den Koning, en hij beet in het gras, om zich voor zijn heer te vernederen.
Hij maakte, dat ik den Numidischen Leeuw overwon en het beest den muil door midden scheurde! Ik léef nog door hem! Ik zal altijd overwinnen, zoo lang hij leeft en mij nabij blijft.... Carpoforus! riep Cecilianus. Hier ben ik, zei de Jager en hij knielde neêr voor het bed.
Er valt alleen licht in de kerk door kleine openingen boven in de wanden; vensterglas was toen in Noorwegen nog niet bekend, en de godsdienstoefening bestond alleen in het hooren van de mis, waarbij de gemeente in het duistere koor, of zelfs buiten voor de deur knielde.
Ja, moeder, wees er zeker van, dat hij weldra zal komen, en als ik hersteld ben, dan.... dan.... O! Ach! Moeder, ik sterf!" Ladice knielde voor de rustbank harer dochter neder, en drukte brandende kussen op de reeds gebrokene oogen der jonkvrouw. Een uur later stond de koningin voor eene andere sponde, het sterfbed van haar echtvriend.
Binnen ongeveer een maand, toen alles gereed was, zond ik om bevelen van Zijne Majesteit, en berichtte dat ik mijn afscheid ging nemen. De Keizer en de keizerlijke familie kwamen uit het paleis, ik knielde met mijn gezicht op den grond om zijn hand te kussen, die hij mij genadiglijk toereikte, wat ook gedaan werd door de Keizerin en de jonge Prinsen van den bloede.
Toen snelde ik opeens voorwaarts, vol ridderlijk besef, en, haar naderend, bood ik haar op even wellevende als zichtbaar onbaatzuchtige wijze, mijne diensten aan bij het vastsnoeren der riemen. Reeds knielde ik neer, om het blanke ijzer onder haar ietwat plompen laars te bevestigen.
De arme jongen liep zoo hard, dat hij eindelijk heelemaal buiten adem was; hij hield bij de kerk, waarvan de groote deur zich des nachts voor hem geopend had, stil, en trad deze binnen. Alles straalde hem toe, de knaap knielde bij het eerste graf aan den rechterkant neer; het was het graf van Michaele Angelo, en al spoedig snikte hij luid.
Johan ging met hem in de schoone Kapel, knielde voor den outer en verdween in het donkere hokje, waar hij, tegen een plank met gaatjes, woorden prevelde in het oor van zijn biechtvader. Dan moest hij onder het groote Kruis-Lieven-Heer gaan liggen en met zijn voorhoofd lang die koude vloertichels raken. Eindelijk hoorde hij de vespers zingen. 't Was uit.
De doodgraver schoot in een luiden lach, ziende hoe de fijngevoelige zich verwijderde en onderwijl maar al kruisjes sloeg. Het kerkhof liep langzamerhand vol in de rouw gekleede mannen en vrouwen. Eenige zochten een poos naar een graf, twistten onder elkaar en alsof ze 't niet eens konden worden, gingen ze vaneen en een ieder knielde neer waar het hem het beste voorkwam.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek