Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Vrees niet, het leven uws vaders is veilig, en indien uw nieuwe rampen hem zozeer niet hadden getroffen, hij zou zijn opsluiting met geduld verdragen." "Gij brengt mij zo goed nieuws, mijn vriend, uw woorden zinken zo zoet in mijn verkwikte boezem! Ik voel mij bij uw liefderijke glimlach herleven; spreek nog, dat ik de klanken uwer stem in mijn hart moge vergaderen."
Je bent in zoo lang niet bij me geweest! sprak ze en gaf hem de hand. Hij antwoordde nog niet, glimlachend. We zullen in den tuin gaan zitten, achter, het weêr is zoo mooi. Ja, sprak hij. Zij wandelden den tuin in, langs de arabesken der paden; de jasmijnen sterrelden wit langs hen heen. In een andere villa speelde men piano, de klanken dwaalden over: het was Rubinsteins romance in es.
De bloemenreuken schoten los en vloeiden langzaam, omwentelend rondom hen, en de merel in den hof stootte helderdiepe klanken uit een gladde keel. 't Waren klankslagen van wellust, de deugd van 't lavend water op zijn lijf. 't Scheen Pallieter dat de zotte vogel meteen van de aangename waterlekken in zijn bek aan 't zingen was, zoo brobbelden, dansten en klotsten de klare noten in het rond.
De klanken van de accoord-cither bereikten ongehinderd mijn oor, zelfs het ruischen van het water en het gedreun der machine schenen mij minder luid en krachtig dan gewoonlijk. Ik luisterde, evenals Kròmò, naar de zacht trillende tonen, die aan het instrument werden ontlokt. Nieuwsgierig keek ik even in de rookkamer.
Terwijl Annah, met diep gevoel en met treffende stem, dit tafereel schetste, had hare vriendin niet gesproken; zelfs niet van die korte woorden of klanken welke de deelneming van den aanhoorder aanduiden.
Gedurende dezen tijd nemen de toehoorders de naburige graven in oogenschouw en lezen de opschriften op de marmeren steenen. Zij, die schijnbaar toeluisteren, vangen slechts enkele klanken op.
Het arme, moede hoofd bewoog niet meer, het lag stil in het kussen gezonken, doch uit den half geopenden mond kwamen nog regelmatig de korte, matte klanken. Zij werden zachter, zachter, nauwelijks hoorbaar. Toen wendde de Dood de donkere oogen van de klok naar het ingezonken hoofd en hief de hand op. Daarna werd het stil. Een vale schaduw viel over het strakke gelaat. Stilte, doffe, leege stilte!
Waarom zag ze hem zoo aan, waarom strekte zij hare handen uit, als om steun te zoeken? Zou zij, evenals hij, dien onweerstaanbaren drang in zich gevoelen, die hem naar haar toe dreef, die hem woorden en klanken deed stamelen van liefde en innigheid, die hem deed hunkeren om haar in zijne armen te nemen en haar te kussen: hare oogen, hare blonde haren en hare roode lippen?
Ik geloof, dat de lui die deze dingen hier in gesleept hebben, ons hebben gezien en ons voor duivels of spoken of zoo iets hebben gehouden. Ik wed, dat zij nog aan den haal zijn." Joe mompelde eenige onverstaanbare klanken en toen stemde hij met zijn kameraad in, om van het karige daglicht gebruik te maken en te vertrekken.
Ik dácht er niet bij aan zijde en satijn, maar ik kwam er bij in een stemming van die stoffen. De zijkamer behandelde je met een zekere reverentie, gelijk een zijden japon. Dat was geen stuk gemeenzaamheid. En als je tegen een bezoeker zei: »Ga u maar even in de zijkamer," dan kwam er, en niet alleen door de beleefdheid, iets zijigs in je stem. Ziedaar het effect der klanken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek