Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Zij trokken hunne beloften van hulp in en vermaanden hem, elk plan op een inval in de Nederlanden op te geven en kalm den loop der gebeurtenissen af te wachten. Zoo spraken de ijverigste protestantsche vorsten, de keurvorst van Saksen en de landgraaf van Hessen. De keizer zelf waarschuwde in ernstige bewoordingen tegen het aanwerven van troepen in het Duitsche rijk.
»Zij was de Dochter, Weeuw en Moeder van de Helden, Die goed en bloed voor God, voor Staat en vrijheid stelden.« Of Zij heet naar Louise Henriëtte, de prinses van Oranje, die met den Keurvorst van Brandenburg trouwde. Het is innig, onbegrijpelijk innig, diep gevoeld van de Koningin om juist #die namen# te geven!« »Heeft je peettante je dit alles voorgezegd?« spotte haar Vader. »Neen, o, neen!
Daar, vóór het altaar, werd het neergezet en door Justus Jonas een gedachtenisrede gehouden. Den volgenden middag stond er opnieuw een onafzienbare menigte op de straat saamgepakt of zag aan ramen en van daken toe, terwijl de stoet gevormd werd, die den doode, op verlangen van den keurvorst, naar Wittenberg zou overbrengen.
Hertog Johann vond het een wonderlijken droom. »Hadden we nu maar een Jozef of een Daniël hier,« zei hij. »Ik heb al wel over een uitlegging gedacht, maar ik bewaar die voor mij. Misschien zal de tijd nog eens leeren of ik goed gedacht heb,« zei de keurvorst, weinig vermoedend dat de tijd reeds bezig was zulks te doen.
Reeds kort na zijne geboorte ontstond er twist over de voogdijschap tusschen zijne moeder, zijne grootmoeder en den keurvorst van Brandenburg, gehuwd met de oudste zuster van Willem II. De eerste meende daarop recht te hebben wegens het testament van haren gemaal; de tweede beweerde, dat Prinses Maria die zelf niet meerderjarig was, geen voogdes kon zijn, en de laatste, die nog verscheidene mededingers had, begreep, dat slechts een man met de voogdijschap kon worden bekleed.
Het was eerst na eenigen tijd, dat Prinses Amalia en de Keurvorst in dezen maatregel toestemden. Op Maandag den derden November 1659 liet de Prins van Oranje, nu ongeveer negen jaren oud, door de Heeren van Heenvliet, en den kanselier Weyman, aan den President der Staten-Generaal bekend maken, dat hij den volgenden dag naar Leiden zou vertrekken.
»O,« schreef doctor Schurf aan den keurvorst, »wat zijn we allen verheugd over de terugkomst van doctor Martin! Zijn woorden brengen ons, met Gods genadige hulp, dagelijks meer op den weg der waarheid terug. 't Is zoo klaar als de dag, dat de Geest van God in hem is en dat hij door Gods bijzonder bestuur te Wittenberg terug is gekomen.« De Bijbel herneemt zijn plaats.
Wij staan voor het Luther-Denkmal, het eenvoudige monument, op de plek opgericht, waar de hervormer, van den Rijksdag te Worms terugkeerende, den 14den Mei 1521, op last van zijn beschermer, keurvorst Frederik den Wijze van Saksen, werd opgelicht, om naar den Wartburg te worden gebracht.
Binnen vier weken wist rijk en arm, geleerd en ongeleerd, in heel Europa en nog verder, er over mee te spreken. »'t Was of de Engelen uitgezonden waren om ze wijd en zijd over de aarde te verkondigen,« zei een tijdgenoot van Luther. Zou keurvorst Frederik, bij het vernemen er van, niet aan zijn droom hebben gedacht?
"Ik mocht wel einmaal ein tochtje met U op das meer doen," zeide de Keurvorst van Brandenburg tegen De Ruyter. "Uwe Hoogheid zou daarvan spoedig den buik vol hebben," antwoordde deze. "Het zou al heel gauw wezen: Zet mij maar weer aan land; want ik word zoo kwalijk."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek