Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 oktober 2025
Zoo verzoent Rousseau in de "Nouvelle Héloïse" het recht der persoonlijkheid op liefde met de heiligheid van het burgerlijk huwelijk; hij stelt Julie voor als een heldin van kuischheid, ofschoon zij als jonkvrouw een minnaar heeft gehad, en als een heldin van liefde, ofschoon zij als vrouw het lokken van den hartstocht heeft weerstaan.
Jozef en Julie hadden zulk een huwelijk niet ongaarne gezien, doch, hoewel Désirée Napoleon wel genegen was, schreef zij hem naar zijn zin te weinig en langzamerhand verflauwden zijn attenties voor haar. Niettegenstaande deze voor Napoleon zoo treurigen toestand verloor hij zijn familie niet uit het oog en bleef niet minder werkzaam voor hen, wanneer dit noodig was.
Wouter bespiedde elke uiting, elken klank, maar... helaas! Wel begon-i 'n paar keer: "de wisselkoers, m'nheer... maar de woorden stikten hem in de keel. Het spreekt vanzelf dat de spyzen uitstekend waren, maar wat baatte dit hèm? De ligtzinnige Julie stelde zich aan alsof ze nooit 'n ridder op post had gezet.
Dit alles doet Julie. De plichten van den huwelijken staat tegen haar man, haar kinderen, haar dienstboden, de arbeiders op het landgoed nauwgezet te vervullen, wordt haar levensgeluk. Zij heeft niet slechts een ideeële roeping als echtgenoote en moeder; zij staat feitelijk aan 't hoofd van een uitgebreid komplex van bedrijven en van een talrijk personeel.
Daar vond men de steeds nogal fameus-erg zieke oude mevrouw met haar schoondochter Julie en de gezelschapsjuffrouw. Daar zaten de oudeheer Kopperlith en z'n spruit Eugène. Daar zat de Krucker-familie. En daar ook namen de nieuw-aangekomenen onder geleide van Pompile hun plaatsen in.
Maar ik wist aan de verzoeking weerstand te bieden, als man van eer, mag ik wel zeggen, betaalde den koopman, die daarop in het geheel niet had gerekend, het geld uit, en keerde naar het kasteel de Leyva terug. De graaf de Polan was er niet meer, hij was met Julie en don Fernand naar Tolédo gegaan.
En men behoeft zich niet te bepalen by de vraag die de onnoozele Julie ter-tafel had gebracht in die achtergalery, noch ook by 't "vak" waartoe kwestien van dezen aard schynen te behooren.
Algemeen gelach om Julie's geestigheid. Pompile wreef zich de handen van plezier. Wel, dit beduidt ... Wel zeker, 't beduidt dat ... Men bedoelt daarmee dat de wissel hoog staat. De fransche wissel, weetje? Ah! zei Julie, als voldaan. Daar heb je nu, byv. Engeland, lichtte Pompile toe, Engeland staat twaalf en drie. Ah, zoo! Juist, zoo is het! Engeland staat twaalf en drie. En Frankryk ...
"Nu wordt de grap nog leuker!" zei Frans. "Ja, maar ik laat het er niet bij zitten," zei Jan. "Ik ga dadelijk naar den burgemeester terug, om hem te zeggen, dat julie het gedaan hebt..." "Je zult wel wijzer wezen!" zei Frans, die nu in 't geheel niet meer lachen moest. "Als je nog voor den burgemeester verschijnen moest, o ja, dan was het een ander geval. Dan zou ik het in jouw plaats ook zeggen.
"'t Is de moeite naauwelijks waard om al die trappen af te klimmen," zei de Morder, die al tweemaal geproponeerd had om heen te gaan. "Wil jij nog wat blijven?" zei Veervlug: "je kunt hier misschien wel logeren; het steenen bed van den gevangene ligt nog gespreid." "Julie, waar zit je toch?" riep de gade van den geleerde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek