Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Ik vlei mij echter dat ik bij den vader een witten voet heb en dat de dochter achting voor mij heeft. Niettemin ware het mij aangenaam, zoo die knaap van hier was. Botbergen heeft zich met het geval bemoeid, en bijna had hij de zaak verkorven." "Laat die zorg aan mij over," hernam de Jezuïet: "eer vier weken ten einde zijn, moet gij de echtgenoot der Freule van Sonheuvel wezen."
In de eerste plaats omdat hem met de hulptroepen uit Spanje tevens een koninklijk bevel door den Jezuïet Gomez werd overhandigd, waarbij hem gelast werd zonder hulp van de Portugeezen de Molukken te heroveren, ten einde de nadeelen, voortspruitende uit de nationale ijverzucht der beide volken, te ontgaan, en klaarblijkelijk tevens met het doel om de Molukken direct onder de Spaansche kroon te brengen.
"Heer Baron!...." zeide Joan sidderende en naar woorden zoekende om zijn aandoening uit te drukken; doch in dit oogenblik wierp Eugenio, in 't heengaan, een doordringenden blik op hem. "Denk aan uw eed," zeide de Jezuïet, met een helderklinkende stem.
"Laat dat bloed voor rekening van hen, die het vergoten hebben," bromde Eugenio. "Dan zou de huichelachtige rol, welke ik twintig jaren gespeeld heb, mijn boezem niet drukken," vervolgde Ludwig, meer en meer ontsteld. "Voor al die leugens is u vergiffenis bezorgd," merkte de Jezuïet, aan.
"Dat was ook de meening van Velasco," zeide de Jezuïet: "doch de Amirant heeft er anders over gedacht. Lees slechts dit perkament, waaruit gij alle noodige opheldering zult ontvangen."
"Ha! worde ik van mijn voedsterling verraden?" vroeg Reede met verwoedheid: "om 't even! geef u over schurk van een Jezuïet!" Bij het uiten dezer woorden liep hij met drift op Eugenio aan, die, achteruittredende, hem de tromp van zijn pistool voorhield.
Ook te midden dier martelingen legde Geraerts eene zoo buitengewone standvastigheid aan den dag, dat zijne beulen hem door den duivel bezeten waanden, eindelijk liet hij zich toch eene bekentenis afpersen; hij verhaalde zijne onderhandelingen met den Jezuïet te Trier, met pater Géry en met den heer van Assonleville, welke wij onzen lezers reeds meegedeeld hebben.
"Graaf!" vervolgde de Jezuïet, terwijl hij met de rechterhand zijn boezem ontblootte: "hoor naar mij en beschouw dit litteeken: het is dat van de wonde, mij door u toegebracht in dien noodlottigen nacht toen de ongelukkige Panne, door uw toedoen, het slachtoffer zijner getrouwheid aan de Moederkerk is geworden. Dacht gij, dat men zulke beleedigingen vergeten konde?"
"Tot straks," hernam de Ambtman, hem beschermenderwijze met de hand groetende en zich vervolgens tot den Jezuïet wendende: "ik ga naar Preys en Leendertz," zeide hij: "gij zult het noodige met deze Heeren wel afhandelen." Dit gezegd hebbende vertrok hij.
"Ongetwijfeld!" antwoordde de Predikant: "niet zoozeer omdat gij den Jezuïet hebt laten ontvluchten, als om dat ongelukkige briefje, dat gij geschreven hebt." "Ik heb geen Jezuïet laten ontvluchten en ook geen briefje geschreven," zeide Joan: "aan wien was dat briefje gericht?" "Waarschijnlijk aan uw boozen medemakker," zeide Raesfelt. "Het was nagemaakt!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek