Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
»Ik laat de Transvaalsche Boeren niet beleedigen; ook door jóu niet," zeide hij met harde stem. Vervolgens wendde hij zich tot luitenant Harreson. »Luitenant, ik zal het nog eens probeeren!" »Laat het maar," zeide de officier op welwillenden toon; »het beest is niet te regeeren. Trouwens, Jansen, ge bloedt; ga naar de ambulance en laat je verbinden!"
"Dáár", en vader Jansen stond op: "Hary Gerards!" De ontmoeting was hartelijk. Jansen zag den aanstaanden meester reeds in den studeerenden jongeling. "En wat nieuws?" vroeg deze glimlachend. "Dat ze op de hei, bij jullie daar, boren!" zei Jansen. "Ja," antwoordde Hary dof, "wat een zegen voor ons dorp!".... "Daar krijgen ze nog wat van. Wacht maar eens!" De pijp van vader Jansen dampte geweldig.
Hij was nu vast overtuigd, dat Jansen iets bizonders van plan was. »Jij hebt een lange hand," zeide hij, »en hebt daar straks de grendels van de deur geschoven." »En jij hebt een lange tong," antwoordde Frits Jansen bedaard. »Je zet onmiddelijk het paard aan de ruif, of ik zal je er toe dwingen," zeide de wacht. »Jij?" zei de jonge Boer vol minachting, »jij?"
»Eliëzers oogen kijken nog even scherp als dertig jaar geleden," verklaarde Jansen op stelligen toon. »Ik ben nog niet overtuigd," zeide de oude Kloppers.
»Wie heeft den brand veroorzaakt?" vraagt hij, en Hector antwoordt: »De jonge baas heeft het gedaan." »Frits?" vraagt de Boer, en Hector en Schaap antwoorden beiden: »Ja." Jansen houdt zich vast aan den stam van den kastanjeboom naast zich, die zijn verbrande en verkoolde takken spookachtig omhoog steekt.
In het volgende oogenblik hadden die handen baas Jansen en zijn kostbaren schat gegrepen, en Jansen en zijn vrouw waren gered. De ijzersterke natuur van den Boer was door de buitenlucht weer onmiddellijk op haar verhaal, en hij staarde zijn redder in het gelaat. »Kasper," zeide hij bewogen, »God zal het je loonen, ja, dat zal hij!" en hij reikte hem de hand.
Een Europeaan zou hoogst waarschijnlijk in den nacht in de richting zich hebben vergist, doch de ingeboren speurzin en de groote terreinkennis van den Afrikaanschen Boer doen Reinard Jansen met schier wiskundige nauwkeurigheid uitkomen, bij den klipwal, vanwaar zijn zoon zijn stouten tocht had ondernomen.
Maar het meesterke heeft de handen gevouwen, en staart door de kleine ruiten naar buiten, naar het nachtelijk landschap en is vol hope. Ik zal er me niet aan wagen, om het tooneel te schetsen, dat in den schemerenden morgen van den tweeden dag van het nieuwe jaar in den verlaten woning plaats greep, toen Frits Jansen, opblikkend uit zijn onmacht, in de oogen staarde van zijn vader.
Wel nu, we zullen in het koopcontract de bepaling inlasschen, dat alle mogelijke ertsen in den bodem uw eigendom blijven wat wilt u nog meer?" »Er uit!" bulderde Jansen. De welbespraakte stond op, nam zijn grijzen cylinderhoed van de tafel, draalde een oogenblik, en ging weer zitten.
't Ware, echte, oude, onvervalschte katholieke moordhol vol rammelend gebeente en ander slecht volk. De gegrondheid van een stuk nederlandschen volksroem uit de 17e eeuw, afhankelyk gemaakt van de vraag of pater Jansen en Wouter in dit hoofdstuk Haarlem bereiken? Ik geloof het niet, maar de zaak kan meevallen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek