United States or Uzbekistan ? Vote for the TOP Country of the Week !


Daarna dacht ze weêr een tijdje. Zie-je, zeî ze toen, als zeî zij het besluit van een lange inwendige redeneering, het is onmogelijk, dat ik altijd zoo zoû blijven als ik nu ben ... Een geluk, dat zoo groot is, kan niet in-éens uit zijn ... Ik zal stellig weèr beter worden, heel zeker, ik weet 'et natuurlijk niet, maar zie-je, ik voel 'et zoo, ik voel 'et.

't beklag..., en hij had het verdiend.... Waarom, waarom zich ook verraden!... Nu was hij ook al niet meer trotsch-alleen met z'n verdriet.... Afschuwelijk om beklaagd te worden, als je sterk bent!... O! 't verslappende, verlammende beklag!... En, in-eens, met bijna woestheid, sprong hij op, riep: "Niets!... Niets! niets!

Maar nu in-eens zijn het hooge vlugge jongensstemmen, die hem van de andere zijde van het kerk-gebouw geantwoord hebben, een antwoord in denzelfden aanroep: Lega dodi liekrat kalla Pené Sjabat nekabela... Het zijn jong-schelle stemmen, die met metaalaanslag het lied uitroepen.

En toen hij nog een borrel gedronken had en er aan gewend was dat ze er niet over spraken, een beetje wegzakkend in half-dronken gesoes, was hij telkens bang dat ze een toespeling zouden maken of één van allen in-eens wat vragen. Hij wist niet meer hoe hij zich dan houden zou. En daarom ging hij na het eten gauw weg, zonder koffie, bewerend dat hij naar kantoor moest.

Maar in-eens zag hij dat Edward en Mimi naar hem keken en lachten samen, en met een nieuwe heftige vlaag schoot dat gevoel van krenkend bespot worden in hem op. Hij keek naar Mimi met vurige drift in zijn bloed, heete prikking in de ooghoeken.

Een hoopvolle verwachting van zomersche malschheid, die lang strijkt en streelt langs 't gelaat, bijna ongemerkt, en dan in-eens door 't willige lijf vaart en koortsig hijgen doet naar bevrediging van begeerten-waar-geen-woorden-voor-zijn.

Louis begreep het best, dat zij zoo stil was, zoo teleurgesteld blijkbaar; het trof ook beroerd vervelend dat hij nu juist van-middag naar de Beurs moest voor die Afrikaansche mijnen, die in-eens zoo lekker aan het stijgen waren gegaan.

En dat naar-futiele gepraat, dat jezelf een belabberden lummel voelen, fatsoenlijk, dom, fut- en fantasieloos. En dan in-eens zoo'n kriebelige lust, een vloed van vloeken en kwajongenswoorden te gooien in den glimlachend-raisonneerenden kring, dat was een temptatie.

Basse lag boven, zijn vijand duchtig stompend, liet wat los ... Met een krachtigen ruk wierp Charel hem om, zette zijn linkerknie hem op de borst, voelde zich in-eens sterker, en begon verwoed, met hard-gesloten vuist, te beuken in Geertens zwellende gezicht, roepend met heesche keel dat allen het hooren zouden ... "Vijg!... Hoorndrager!!... Vrijwillige hoorndrager!!... Vijg!!!..." 't Deed hem deugd te kunnen uitbrallen zijn wraak ... "Hoorndrager!..."

Ofschoon die kwestie, waar André 't met Sam over had, nog niet opgelost was of juist daarom misschien keerde André zich in-eens naar Bernard met 'n luidruchtig, uitdagend vragen: "Zoo, jongeneer! heb-je goed geslapen na dien avond vol dansgenot?" "Dankje," zei Bernard koeltjes, "best, jij ook?...." "Nou, jong! prachtig hoor! Ik heb gedroomd van dat aardige kindje, die Mimi!...."