United States or Eswatini ? Vote for the TOP Country of the Week !


Is het socialisme dan iets gevaarlijks, iets afschuwelijks? Het socialisme is een idylle. 't Is een idylle van een eigen thuis, van gezegenden arbeid, zooals iedere mensch dat droomt in zijn jeugd. Een heele aarde vervuld van...." Hier zwijgt hij plotseling. Toevallig heeft hij een blik geworpen op het zomerpaleis. Daar staat donna Micaela op een der balkons en kijkt naar hem.

"Prachtig! prachtig!" riepen al de gasten als uit één mond: "Bis, bis!" drong men van alle zijden. Mijnheer Kippelaan wrong zich letterlijk door de heeren en dames heen, en Enfin, hij kwam te laat. Eva had zich reeds bereid verklaard om van de idylle, getiteld; Peters-wijfje, nogmaals het slotcouplet te zingen.

Langs de gevels van alle huizen slingeren zich wingerdranken; de vensters lachen u tegen uit het groen; een mozaïek van mos tooit de daken. En die oude steenen brug over het murmelend rivierke, waarin de forellen dartelen; en die onuitsprekelijke onverstoorbare rust, over het geheele landschap verspreid! In trouwe, Yvoir is eene levende idylle.

In het Venetiaansche spiegeltje, door de roode koorden sierlijk opgebeurd, boven de blanke groep van Amor en Psyche, wier bevallige idylle in hatelijk spotziek contrast was met de satire harer gedachte, zag ze zichzelve weêrkaatst, schitterend in haar roze rips, het hoog opgekamde haar gekapt met een roze aigrette, hetzelfde toilet waarin ze drie maanden geleden voor het eerst.... Fabrice had gezien....

Op deze kronkelpaden des heuvels van het Pantheon, waar zooveel avonturen aangeknoopt en ontbonden worden, had Fantine Tholomyès lang ontvlucht, doch zoo, dat zij hem telkens weder ontmoette. Er is een manier om iemand te ontwijken, die veel van zoeken heeft. Kortom, de Idylle begon. Blachevelle, Listolier en Fameuil vormden een groep, waarvan Tholomyès het hoofd was. Hij bezat de geestigheid.

»'n Landelijke idylle!" had Betsy gezegd. »Ik had er nog niet op gelet! Zoo zien de jongelui er uit in de romans van Wolff en Deken!" »Juist! Sara Burgerhart luistert naar de confessie van Henderik Edeling!" »En zou het goed afloopen?" had Betsy gevraagd. »Dat is bekend. Het loopt heel goed af, maar de arme Edeling moest lang wachten!"

Het was hoog tijd dat hij ging; indien hij nog even langer ware gebleven, zou zijn wil zijn te kort geschoten, zou zijn oponthoud te Wetzlar niet zijn geëindigd als betrekkelijk rustige idylle. Hoe het had kunnen worden zal hem nu blijken. Zijn liefde voor Lotte heeft hij geenszins verzaakt. Integendeel, zijn liefde groeit, nu hij, ver van Lotte, meent zich er aan te mogen geven.

Een beroep op 't menschelijk medegevoel is deze idylle, maar in de vrees, dat dit niet verstaan zou worden, besluit hij met een beroep op het welbegrepen belang van den Hollander bij een dankbare gezindheid van den inlander. "De lyken daarginder zullen worden weggenomen. De lieve ryke natuur zal met haar groen kleed alles bedekken wat bloot lag, alles versieren wat verstoord werd.

Zonder er een voorgevoel van te hebben, dat de idylle zijns levens ten einde spoedde, bleef de herinnering aan deze nietigheden, gelijk het geval pleegt te zijn wanneer iemands lotgevallen een keerpunt naderen, André nogtans bij.

Evenals Saïdjah's geschiedenis is ook de inlandsche idylle van 't feest ter eere van 'n gedooden tijger, die door den banjir zoo wreed werd verstoord, sentimenteel.