Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Inweerwil van Engelsche en Fransche kruisers, steken elk jaar een menigte schepen van de kusten van Angola of Mozambique af om negers naar verschillende streken der wereld over te brengen en dat nog wel van de beschaafde wereld. Ook aan kapitein Hull was dit natuurlijk niet onbekend.
"Mijnheer." antwoordde neef Benedictus droogjes, "weet dat Sir John Franklin zich angstvallig wachtte het geringste insect te dooden, al was het een Amerikaansche muskiet, wier beten heel wat geduchter zijn dan die van de vloo, en toch zult u me toestemmen dat Sir John Franklin een zeeman was zooals er weinige gevonden worden!" "Dat zal waar zijn!" zei kapitein Hull, even buigend.
Zij kende kapitein Hull als een uitmuntend zeeman, in wien James W. Weldon het meeste vertrouwen stelde. De Pelgrim was een stevig vaartuig, een snelle zeiler en stond goed aangeteekend in de vloot der Amerikaansche walvischvaarders. De gelegenheid bood zich aan, men moest er gebruik van maken en Mevr. Weldon maakte er gebruik van. Neef Benedictus, dat spreekt van zelf, zou haar begeleiden.
Evenwel waren, zoover het oog reikte, geen overblijfselen in den omtrek van de Waldeck te bespeuren, 't geen wel scheen aan te duiden dat het ongeluk reeds voor eenige dagen had plaats gehad. "Als soms eenige schipbreukelingen de botsing overleefd hebben," zei kapitein Hull, "zullen ze wel van dorst en honger bezweken zijn, want het water heeft de kombuis moeten bereiken.
De kok echter had zich met een pook gewapend en sloeg daarmede het dier terug dat door eenige matrozen in bedwang werd gehouden. "Ken je dien hond?" vroeg kapitein Hull den kok. "Ik!" antwoordde Negoro, "'k heb hem nooit gezien!" "Dat is iets vreemds!" mompelde Dick Sand. Nog altijd wordt de slavenhandel in tropisch Afrika op groote schaal gedreven.
't Verwondert me dus wel, dat, nu zijn meester er niet bij is, zoo al de reiziger Samuel Vernon ooit zijn meester geweest is Dingo die twee letters heeft kunnen onderscheiden." "Dat is werkelijk zeer verwonderlijk," zei kapitein Hull. "Maar u moet bedenken, dat er hier slechts sprake is van twee letters, twee bijzondere letters, en niet van een woord dat in 't wild gekozen wordt.
"Niet veel bijzonders, die nachtelijke, zesvleugelige insecten die zich de verwenschingen van Virgilius en Horatius op den hals gehaaid hebben!" hernam neef Benedictus, zich daarbij in zijn geheele lengte oprichtend. "Niet veel bijzonders, die naaste bloedverwanten van de 'periplaneta orientalis' en van den Amerikaanschen kakkerlak, die de schepen bewonen...." "Verpesten...." zei kapitein Hull.
"Je hebt gelijk, Dick," antwoordde kapitein Hull. "Er is geen twijfel meer mogelijk! 't Is een vinvisch die aan de oppervlakte van die roode golven drijft." "Wat is dat een prachtig gezicht!" riep Jack uit. "Ja, mijn jongen! En wanneer men dan bedenkt dat het groote dier daar aan zijn ontbijt is en volstrekt niet vermoedt dat walvischvaarders naar hem kijken!"
Vóór in de boot stond kapitein Hull, met de beenen een weinig uiteen om des te beter zijn evenwicht te kunnen bewaren, bij het doen van den eersten worp. Men mocht gerust op zijn behendigheid rekenen, waarvan hij weldra de bewijzen zou geven als de harpoen in de dikke massa bleef steken, die boven het water uitkwam.
"Misschien zijn er op dat vlot wel ongelukkige schipbreukelingen?" zei Mevr. Weldon. "We zullen 't gauw weten," antwoordde kapitein Hull. "Maar dat wrak is geen vlot. 't Is de romp van een schip dat overzij ligt." "Maar zou 't niet eer een zeedier zijn, een groot zoogdier?" deed neef Benedictus opmerken. "'k Geloof het niet," antwoordde de leerling. "Wat zou jij er van denken, Dick?" vroeg Mevr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek