Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"We zullen probeeren den walvisch te verrassen en hem met rust laten totdat we dichtbij genoeg zijn om hem te harpoeneeren." "Begrepen, mijnheer," antwoordde de bootsman. "Ik zal den omtrek, van dat roodachtig water volgen, maar op die wijze dat we altijd aan lij blijven." "Goed!" zei kapitein Hull. "Jongens, zoo stil mogelijk geroeid."
"'k Zou durven verzekeren, dat het een groote vinvisch is," merkte Dick Sand aan. "Ongetwijfeld," antwoordde kapitein Hull, die zich allengs begon op te winden, "ik schat hem ten minste op zeventig voet lengte!" "Ja, ja!" voegde de bootsman er bij. "Een half dozijntje walvisschen van die grootte en een schip als het onze zou genoeg hebben!"
Ook bevond kapitein Hull zich den 2en Februari op een hoogere breedte dan hij wel gewild had en wel in den toestand van een zeeman die eerder trachtte kaap Hoorn om te zeilen dan langs den kortsten weg de nieuwe wereld te bereiken. Inmiddels was de zee kalm en ging alles, zonder de vertraging te rekenen, naar wensch. Mevr.
Alles moet geleerd worden, en, bijgevolg moet alles instinctmatig en te gelijk beredeneerd bij den zeeman gaan, het nemen van een besluit zoowel als het uitvoeren van een manoeuvre. "En toch, kapitein Hull," antwoordde Mevr. Weldon, "zijn er ook in de oorlogsmarine goede officieren in menigte."
Daar evenwel de sloep op verre na niet met dezelfde snelheid gierde als de walvisch, liep de harpoenlijn met zulk een verbazende snelheid af, dat zij telkens op het punt stond bij de wrijving langs boord vuur te vatten. Ook zorgde kapitein Hull haar nat te houden, door de balie waarin zij opgeschoten lag, met water te vullen.
Howik stuurde uitmuntend, niettegenstaande haar snelle en groote gieren. Kapitein Hull met het oog op zijn prooi, liet onophoudelijk zijn eeuwig refrein hooren: "Pas goed op, Howik, pas goed op!" En men kon zich verzekerd houden, dat de waakzaamheid van den bootsman geen enkel oogenblik faalde.
"Wat zoekt u toch onder die bank, mijnheer Benedict?" vroeg kapitein Hull. "Insecten, mijnheer!" hernam neef Benedictus. "Wat wil je dat 'k anders zoek dan insecten?" "Insecten! U zult het u moeten getroosten dat u op zee uw verzameling niet verrijken zult!" "En waarom niet, mijnheer? 't Is immers niet onmogelijk aan boord een of ander soort van...." "Neef Benedict," zei Mevr.
Sedert den vorigen dag hadden Tom en zijn makkers, door den dorst gekweld, hun bewustzijn verloren en het was tijd dat de Pelgrim hun te hulp kwam. Dit was het eenvoudig verhaal van Tom aan kapitein Hull. Men had geen reden om aan de waarheidsliefde van den ouden neger te twijfelen. Zijn kameraden bevestigden alles wat hij verteld had en bovendien pleitten de feiten voor de arme menschen.
Negoro ging dadelijk naar het matrozen-verblijf terug, niet zonder dat hem een dreigend gebaar tegen den hond ontsnapt was. "Daar zit iets achter!" mompelde kapitein Hull, wien niets van dit kleine tooneel ontgaan was. "Maar, mijnheer," zei de leerling, "is het niet verwonderlijk dat een hond de letters kent van 't alphabet?" "Wel neen!" riep kleine Jack uit.
"Zeer gemakkelijk," antwoordde de leerling, "'k Heb niets anders te doen dan de kaart te raadplegen, waarop kapitein Hull gisteren nog het bestek heeft afgezet." "En zou je den goeden koers kunnen aangeven?" "Ja, 'k zou den steven naar het oosten kunnen wenden, nagenoeg naar dat punt van de Amerikaansche kust waar we moeten aanlanden." "Maar, Dick," hernam Mevr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek