United States or Micronesia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ook heeft ~afwachten~ soms de beteekenis van zich laten welgevallen of verdragen: Uw bevelen verkies ik niet ~af te wachten~. Laten wij hier zoolang , tot de bui overgetrokken is. Laten wij hier de bui , wij blijven er droog. Hoelang hebt gij op mij ? O zaal'ge stond, zoo lang ! De stoutmoedige jager waagde het, de nadering van den leeuw kalm . Ik had , dat hij boos op mij zou zijn.

Het was voor ons niet moeilijk in Nanking de vrouwen te vinden, die wij wilden zien en spreken. Men had van uit Shanghaï hen reeds van onze komst verwittigd. Zij kwamen Zaterdagmorgen reeds vroeg in ons hotel, om te informeeren, of wij aangekomen waren en hoelang wij in Nanking zouden vertoeven.

"Dat is me ook wat!" jammerde de boer, "ik beloof voor mijne vrouw eene mooie japon te koopen van 't geld, dat ik op de markt voor mijne geit zal krijgen, en nu is de geit weg! Ik moet maar zien, dat ik een ander dier naar de markt breng, zonder dat mijne vrouw er iets van merkt. Als ze te weten komt, hoe ik me heb laten foppen, dan zal ik daar, wie weet hoelang, nog wat over moeten hooren."

Weldra beweegt gij uw boot voort boven een dorpsstraat; huizen, ter weerszijden halverwege boven het water uitstekend, vergewissen u daarvan. Hoelang nog zullen die ondergeloopen huizen, voordat zij, door het water ondermijnd, ineen vallen, de richting van de dorpsstraat aangeven? Waar zijn wij thans? Hier heeft zich de catastrophe reeds voltrokken.

Olivier Sinclair, die het ongenoegen bespeurde, dat het overhaast vertrek bij miss Campbell te weeg bracht, kwam tusschenbeide. »Kapitein Olduck," vroeg hij, »hoelang kan die storm duren?" »In dit jaargetij," antwoordde de kapitein, »hoogstens twee of drie dagen." »En gij oordeelt het vertrek noodzakelijk?" »Noodzakelijk en daarbij spoed dringend!" »Wat zijn dan uw plannen?"

Ons gesprek kwam altijd op dezelfde onderwerpen terug en wij behandelden steeds dezelfde vraag: welke middelen men zou aanwenden om tot ons door te dringen en hoelang wij opgesloten zouden blijven.

Bij de overname van de gevangenissen vonden de Amerikanen daarin tal van personen, over wie nooit een vonnis geveld was; menschen die reeds lang van hunne vrijheid beroofd waren, zonder dat zij wisten waarom en zonder dat iemand van de rechters of van de gevangenisemployees kon vertellen, waarom die menschen daar zaten; anderen waren er, die lichte vergrijpen gepleegd hadden, waarvoor men hen gevangen had genomen, doch waarover nooit een vonnis was geveld, zoodat zij, noch iemand anders, wisten aan te geven, hoelang die opsluiting moest duren.

Onze denk-beelden zijn grof en ontoereikend, maar het Zijnde is ontzachlijk en zeer subtiel, Hoelang reeds niet weet ik wat wij noodig hebben! Ik wist het immers toen ik als knaapje naar school ging? Vroome wijsheid behoeven wij, maar wie kent den weg er heen? Nu ik in mijnen middag sta, nu eerst ken ik den weg.

"En hoelang, burger ingenieur," vroeg Uncle Prudent, die ten lange laatste losbarstte, "en hoelang zult gij de vermetelheid hebben, om dat recht van den sterkste uit te oefenen?"

Hij schijnt slechts ingeslapen te zijn..." "Welnu, brigadier? Wat heeft dat te beduiden?" ging kolonel Guyara met vragen voort. "Men is er niet in geslaagd hem wakker te kunnen maken, Excellentie," was het antwoord. "Sinds hoelang is die man in dien toestand, brigadier?" "Sedert een uur ongeveer, Excellentie," was het eerbiedige antwoord van den ondergeschikte. "En slaapt hij steeds door?