Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
»De jonge baas schrapte eenige vuurhoutjes aan, ik zag duidelijk, dat de houtjes vuur vatten greep snel een bos tarwestroo in de nabijheid, stak de garf in brand en slingerde de brandende schoof op het lage dak." Lucifers. »Bleef Frits toen staan?" vorschte de Boer. »Hij liep zoo gauw mogelijk weg," zegt Hector. »Gingt gij hem niet na?" vraagt Reinard Jansen.
Mijnheer Chabre was dus wel verplicht over de kusthoogten voort te blijven wandelen. De zon ging onder, zoodat hij zijne parasol sloot en er zich van bediende als van een stok. In de andere hand hield hij zijn korf met krabben. "Gevoelt gij u vermoeid?" vroeg Hector zachtjes. "Ja, een weinig", gaf Estella ten antwoord. Zij nam zijn arm.
Wij lieten het anker vallen in de Diamantbaai, aan de zuidwestkust van Api; de engelsche boot Hector, uit Maryborough in Queensland, lag in dezelfde baai voor anker; zij bracht een zeker aantal Kanaken van verschillende eilanden uit den archipel naar hun respectieve woonplaatsen terug.
Freddy vloog weg, en daar mevrouw Van Erlevoort sluimerde, kon Mathilde haar macht laten gelden en het viertal werd naar boven gejaagd met een aanmaning op elke treê, daar Nico hinkend weder de trap af wilde gaan en Lientje op het portaal met Hector op den grond bleef sollen.
Op zekeren avond zeide Hector tot het gezin: "Wij zullen morgen een hoogen vloed hebben.... Wij zouden dan op de garnalenvangst kunnen gaan". Dit voorstel scheen Estella bijzonder toe te lachen. Ja, ja, men moest garnalen gaan visschen! Sedert lang had zij van dit uitstapje gedroomd. Mijnheer Chabre kwam er tegen in verzet.
Hector beweerde echter dat men niet door den vloed overvallen zou worden. De jonge vrouw droeg slechts linnen laarzen over de bloote voeten. Zij zag er heel aardig uit in een grijs linnen japon, die heel kort was, en door haar werd opgenomen, zoodat men haar fijne enkels gewaar werd. Wat mijnheer Chabre aangaat, hij was keurig gekleed in een witten broek en een jasje van alpaga.
In de diepte was een bank van zand, heel zacht en droog, zoo lichtgeel dat zij bijna wit scheen. Estella had op het zand plaats genomen. Zij bekeek de grot. "Men zou hier kunnen leven", prevelde zij. Maar Hector, die sedert eenige oogenblikken de zee scheen gade te slaan, hield zich plotseling of hij zeer verslagen was. "Och, lieve hemel! wij zitten gevangen!
Estella had zich langzaam omgekeerd. Maar Hector die aan den zoom van den wandelweg stond en eveneens verdiept scheen in den aanblik van de verwijderde zee, hield zich als bemerkte hij niet dat men hem gadesloeg. De jonge vrouw hervatte thans langzaam haar tocht.
Eliëzer aarzelt om voort te gaan. »Spreek door," gebiedt Reinard Jansen. »Ik wist, wat er gebeurd was tusschen den ouden baas en den jongen baas." »Van welken kant kwam Frits?" werpt Jansen er tusschen in. »Ik weet het niet," zegt Eliëzer. »Van den linker kant," meent Hector. »Van den rechter kant," meent Schaap. »Laat dat maar," zegt Jansen, »het geeft ook niet. Ga voort, Eliëzer!"
En terwijl de echtgenoot voor hen uit bleef loopen bibberend van angst en de zee tot onder zijne schouders voelende stijgen, waagde Hector het een der kleine handen te kussen, die zich om zijn hals strengelden. Estella wilde ze terugtrekken, maar hij zeide haar zich niet te verroeren, want dat hij anders voor niets meer instond. En andermaal begon hij hare handen te kussen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek