Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Echter liep de herfst niet ten einde, of zijne vrouw lag bij zijn hoofdkussen op de knieën, en hij kuste zijne kinderen goeden nacht. Haeften beloofde hem, voor deze te zullen zorgen, en eene diepe stilte verkondigde, dat het zijne laatste woorden waren geweest. "Suze ik had u zoo gaarne rijk achtergelaten!" Was het niet erg genoeg?
Overmoed en overzorg, de gewone vloek van vennootschappen, uit zoo ongelijke bestanddeelen zaamgesteld, bleven hun vreemd. Als gij hun karakter hadt gadegeslagen, dan zoudt gij hebben opgemerkt, dat Becker de vreesachtigste, Haeften de onbezorgste was, in het geven van crediet. Beide gehuwd, moet ik mij zelven geweld aandoen, in geene schets van hun gezellig verkeer uit te weiden.
Wie vermoedt niet te gelijk, dat in het volgende oogenblik groot houden, des ondanks, zijne leuze was? De klerken zaten om hem heen, en er waren onder deze, die zijne ontsteltenis al hadden opgemerkt. "Het had erger kunnen zijn," zei Haeften, toen hij op zijne beurt de jobsmare had doorgeloopen. Het had erger kunnen zijn voor iemand van Becker's gestel, van Becker's geweten? oordeel zelf!
Er kwamen geprotesteerde traittes voor, door hen op het buitenlandsche huis getrokken, die natuurlijk dadelijk gerembourseerd werden, maar wier bedrag Becker voor oogen stond, toen hij zijne arme vrouw en kinderen aanzag, door wier pas verworven vermogen eene streep was gehaald, die er nu erger aan toe waren dan het gezin van menig kantoorbediende hij was Haeften schuldig!
Waarom zoude ik het verzwijgen, dat de figuur van Haeften mij, om het harmonische, dat zij den indruk des geheels geeft, beviel? Er is, in de bescherming, welke hij den kinderen toezegt, iets, dat ons met het lot des vaders verzoent. En echter, hoe zeldzaam is de afloop van verbintenissen van dien aard zoo weemoedig-bevredigend!
Heer Jan van Culemborch, een verwant der vrouwe van Broechuysen, Elisabeth van Haeften, had naauwelijks het feit vernomen, of hy besloot om de weduwe, die wellicht van hare vier jongere zonen nog geene hulp verwachten kon, in dien nood by te springen.
De avonden na het afsluiten eener voordeelige balance, beurtelings in den schoot van het een of ander gezin doorgebragt, verkeerden in huiselijke feesten, op welke de vrouw van Becker zich niet had geërgerd aan de meerdere pracht in de woning van Haeften, en die van de laatste er zich in verlustigde, dat alles bij den eersten van welvaart getuigde, schoon zij er, en te regt, niet tot weelde oversloeg.
Het was in het derde jaar hunner associatie, en de looper reikte op een' Vrijdagmorgen den patroons de brieven over. Haeften opende er eenen, die hun eene aanzienlijke order opdroeg. Becker liep een' anderen door, het schrift danste hem voor het gezigt.
Er is veel uitlokkends in, maar de penning heeft toch ook zijne keerzijde. Een jaar twee, drie, waren Becker en Haeften geassociëerd geweest, de eerste bragt de kennis, de laatste bragt het geld aan, en, zoo er compagnons zijn, die broederlijke vrienden mogen heeten, deze waren het.
"Het had erger kunnen zijn," zei Haeften. En de vrouw van Becker zeide het hem na, maar eens, het was in den nawinter, ontwaakte zij midden in den nacht: "Wie kucht daar? Becker! Becker!" Hij schonk een glas water in, en leegde het in een paar teugen. "Wat scheelt er aan?" en, daar zij geen antwoord kreeg, werd zij eensklaps wakker of het uchtend was; "waarom frommelt gij dien zakdoek weg?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek