Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 9 mei 2025


Bij deze woorden haalde hij een dolk te voorschijn, in alle opzichten gelijk aan dien, waarin wij hem bij den anderen hetman zijn kostbare tijding hebben zien wegsluiten, precies eender ook als dien, welken Maroessia een oogenblik te voren in den zak van de schoonzuster van den hetman gestoken had.

Hij liet zijn greep los en deinsde terug. Mijn God! Mijn God! riep hij; en ik zoû je vermoord hebben! Dorian haalde diep adem. Je bebt bijna een verschrikkelijken misdaad begaan, sprak hij streng. Laat het je een waarschuwing zijn om de wraak niet in eigen handen te nemen. Vergeef me, meneer, mompelde James Vane. Ik heb me vergist.

Moar es da toch nie spijtig da we 't stik niet weer 'n hèn! jammerde Theofielke. We zoên d'r nog ne kier kennen mee uitgoan. Bah! 't gien dat we g'had hèn, hèn we toch g'had, troostte Deeske. Wie weet wat dat er loater nog gebeurt? Meschien geeft ouën boas ou nog wel e-kier azeu 'n stik. Hij haalde zijn laatste sigaar uit en stak die genoeglijk-smakkend aan.

"Ik geloof het ook," fluisterde zij verrukt terug. Toen bleven zij weer eenige uren zwijgend zitten hij stond slechts af en toe eens op om iets op de kachel te doen en toen zij met haar hoofd op het bed van het kind in slaap viel, haalde hij een deken en spreidde die over haar uit.

De dragers kwamen binnen en de kist werd weggedragen. Toen werd alles stil en duister en gewoon. Wakende wachtte ze den dag af, welke zonder geheimen was. Haar man haalde zijn schouders op, toen ze hem had verteld, hoe de man met zijn rooden hemdrok had gehandeld, en hij zei: "Zulk een man is er in Pietersbierum niet. Hoe zou hij dus ooit de doodkist kunnen dichtnagelen.

Jan haalde zijn zwart berookt pijpken uit den ondervestezak, vulde het en nam vuur uit de assche. Moeder zette zich in den ouden leunstoel te tukkebollen. Julie liep over den vloer, haakte den moor met warm water van den hangel en ging in 't achterhuis de schotels wasschen.

Doch als zij hem op haar kinderlijke, onstuimige manier om den hals vloog, of op zijn schoot zat en haar handen door zijn haar haalde, durfde hij haar nooit wegjagen met iets, waarvan hij de gevolgen niet kende. De gedachte alleen, dat haar vertrouwen daardoor misschien verminderen zou, deed hem zwijgen.

Zij beloofde namelijk een keus te doen, wanneer het lijkkleed van Laërtes gereed zou zijn, dat zij bezig was te weven, maar wat zij bij dag aan dit kleed afwerkte haalde zij des nachts weder uit.

Ze haalde de schouders op, en streek met haar handen over haar moe gezicht. Toen leunde ze haar hoofd op de ellebogen, en bleef naar buiten zitten kijken, in de lucht, waar langzaam sterren doorkwamen. "Wat is 't hier stil," zei Lou, "is je juffrouw uit?" "Ik weet 't niet. 't Is niet gehoorig hier."

Zij haalde huiverend diep adem, met de handen geprangd aan haar borst, huiverend, niet voor haar, niet voor hem, voor de kinderen. Zij stond op, het werd haar onmogelijk meer te werken, en toch, zij mocht niet lui zijn, den enkelen zomerschen dag, dien de kinderen haar in rust lieten. O, waarom was zij niet sterk!

Woord Van De Dag

rozen-hove

Anderen Op Zoek