Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
"Ga nu, Army!" vermaande hij, toen deze zijn hand greep en zwijgend drukte, "en heden namiddag vertrekken wij. Ga en nog eens bedaard!"
Hij verkoos dezen dagelijks zelf te zien. "Ga terug, meneer! Ga terug!" riep de Keizer hem reeds uit de verte toe, greep tevens een geweer, dat aan Bertrand toebehoorde, en dreigde hem dood te schieten, als hij het waagde nog een pas dichterbij te komen. Verstomd van verbazing en schrik begon Lowe toen langzaam den aftocht.
Hy zag de drijvende aard en waterblaauwe kolken Zich wentlen in de verte, en 't scheemrend licht der maan Bescheen hem van omlaag. Een siddring greep hem aan Wen een onzichtbre hand zich in de zijne kleefde, Hem opvoerde, en met hem den ethersfeer doorzweefde, En Segol, Segol, riep!... Ie Zang, vs. 27, volgg, bl. 2, rl 9 v. b.
Nadat hij deze woorden gesproken had, trad de koning op de jonkvrouw toe, greep het zwaard, dat aan hare zijde hing, en poogde het met een forschen greep los te rukken. Maar tevergeefs! het week niet uit de scheede! Daarna snelden de ridders, geprikkeld door deze beleediging, hun aangedaan in den persoon huns konings, naderbij om ook hunne krachten te beproeven.
De Hindoe greep de hand van den Nana, nam hem mede naar de enge kapel en liet hem zich uitstrekken op een hoop drooge kruiden, dien hij zooeven verlaten had. Het fluiten van den fakir had hem uit zijn laatsten slaap gewekt.
Een onbeschrijfelijke angst greep hem aan, zijn ziel was vervuld van akelige voorgevoelens. Hij scheen te gevoelen dat er iets verschrikkelijks gebeurde. Zijn geest was verward, maar allengs werd het hem helderder en begon hij te begrijpen, dat een groot gevaar Beatrice bedreigde. Ja, daar was hij zeker van.
Ik hield hem stevig vast, daar ik wel had vermoed, dat hij zou trachten te vluchten, maar zijn oude kaftan was niet zoo stevig als mijn greep. Eén ruk zijnerzijds en ik hield een stuk van het vod in mijn hand, en de man verdween tusschen de boomen, waar het natuurlijk vruchteloos zou zijn geweest om hem te vervolgen.
Daarom maakte hij zich op zekeren morgen, toen alle bewoners van het kasteel nog sliepen, reisvaardig en trok opnieuw de wereld in. Als vanzelf stuurde hij zijn paard in de richting van de bron en niet lang daarna stond hij weer onder de breede takken van den ouden boom. Door nieuwsgierigheid gedreven, greep zijne hand naar den ketting.
Dan trok zij eenen stoel bij, zette zich nevens hem, greep zijne hand en, deze drukkende, riep zij met eenen zoeten lach in de oogen: "Gij zijt verwonderd, mijn goede oom? Misschien twijfelt gij aan de oprechtheid mijner liefde tot u? Mijne ouders lieten geenen dag voorbijgaan zonder mij van u te spreken...."
Nu begon een andere vrees zich van hem meester te maken, hoe, indien de smid eens niet naar buiten kwam en hij dus veroordeeld was, den nacht, den kouden Meinacht daar alleen door te brengen. Dat denkbeeld greep hem met geweld aan en folterde hem zoodanig, dat hij reeds begon te wenschen, wat hij een paar uur geleden zoo bang had te gemoet gezien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek