United States or Christmas Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
In den jaagtijd, die in het midden van den drogen moesson valt, trachten zij de boomen op te sporen, waarop de Vogels den nacht doorbrengen; hierin geslaagd zijnde, klimmen zij in de toppen, die gewoonlijk de hoogste van het woud zijn, en maken tusschen de bladen een loofdak of hutje, uit bladen en takjes samengesteld.
"Ja, mijnheer Davies o, zie die zeemeeuw eens; zij sloeg bijna mijn hoed af." Maar hij was niet met de zeemeeuw af te schepen. "Miss Beatrice," zeide hij weder, "gaat gij Zondagnamiddag wandelen?" "Hoe weet ik dat vooraf, mijnheer Davies? Het kan wel regenen." "Maar als het niet regent zeg het mij, als 't u belieft. Gewoonlijk gaat ge Zondags op het strand wandelen.
Nu, een flink biggetje kon dan ook wel tusschen zijne beentjes door, zonder dat hij zijne voeten van elkaar behoefde te zetten. De meeste menschen maakten wel eens een praatje met hem, of liever, zij trachtten dat te doen, want omdat hij nooit antwoord gaf, bleef het gewoonlijk bij eene alleenspraak.
De voet is aan de buikzijde afgeplat en dient om te kruipen. De mantel is gewoonlijk klein en bedekt slechts de rugzijde des diers, doorgaans slechts een deel daarvan.
De laatsten zijn om deze reden vooral dien stand genegen, omdat zij gewoonlijk in hun boezem alle grieven uitstorten, die zij soms tegen hun mannen koesteren.
Ik beantwoordde dat compliment met een lofrede op Capi en verzekerde hem, dat hij in korten tijd alles kon leeren wat men wilde, ook dingen, die men gewoonlijk niet van een hond ziet.
Ik spreek zeer gaarne over hem." Inderdaad de Graaf, die gewoonlijk zijne woorden scheen te wegen en te tellen eer hij ze uitsprak, werd er vrijgevig mee als hij van zijn gunsteling mocht vertellen. »Ik heb vaderlijke rechten op hem verkregen en hij is mij lief als een zoon." »Het was toch niet uwe dochter?"
Zoo gaat het gewoonlijk in de wereld. Wie waren die twee heeren, die daar op elkander geschoten, die naar elkanders leven getracht hadden? Wij weten het niet. En toch was, dunkt ons, de gelegenheid schoon, om hunne namen aan de vergetelheid te ontrukken, om die namen voor het verre nageslacht te bewaren.
Hij maakt de opmerking, dat een vos gewoonlijk een vrouw binnentreedt òf door de borst, òf onder de nagels der vingers, en dat de vos daar een zelfstandig, afzonderlijk leven leidt, en meestal spreekt met een stem, die geheel afwijkt van die van een mensch. De Steen des doods.
O, in zijn verbeelding zag hij Eva al schikken en verplaatsen en beredderen, en de teugels opnemen van het huishoudelijk bestier, met al den ijver, waarmee een jonge vrouw gewoonlijk de teugels van haar bewind aanvaardt. Maar nu, onvoldaan en geenszins van het zien verzadigd, is Eva teruggekeerd.
Woord Van De Dag